Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Το περιστέρι, ο Περικλής



Ο Περικλής ήταν ένα περιστέρι που ένας θείος μου βρήκε στο στάβλο του σε ένα τσουβάλι με καλαμπόκι. Τότε ήταν μωρό, ίσα ίσα πετούσε. Τον έφερε σπίτι μου, γιατί είχε έρθει για καφέ, και τον έβαλα σε ένα κλουβί για καρδερίνες, επειδή ήτανε μικρός, αλλά σε κάποιο χρονικό διάστημα μεγάλωσε και τον πήγα σε ένα σιδερένιο κλουβί, που ήταν περίπου 6 μέτρα μήκος και 2,5 μέτρα ύψος. Μετά από λίγο καιρό όμως έκανε αυγό, μα δεν μπορούσαμε να του δώσουμε άλλο όνομα, γιατί το είχαμε συνηθίσει.
Μια μέρα μας βγήκε έξω και πέταξε. Σε λίγη ώρα ακολούθησε τη μητέρα μου και ήρθε στο σπίτι. Καθότανε σε ένα τραπέζι που είχαμε έξω στην αυλή και τότε κατάλαβα πως είχε εξημερωθεί. Από τότε δεν τον ξαναβάλαμε στο κλουβί, τον είχαμε ελεύθερο, ζευγάρωσε και έκανε περιστεράκια.
Τον (την) είχα τέσσερα χρόνια. Περίπου τον Νοέμβρη του 2009 χάθηκε. Ο μπαμπάς μου είδε φτερά σε ένα χωράφι απέναντι από το σπίτι μας, μάλλον το σκότωσαν κ'φουγερακίνες (εμείς το λέμε έτσι, είναι ένα πουλί μεγάλο, παρόμοιο με αετό). Εγώ στενοχωρέθηκα πάρα πολύ, όταν μου το είπε ο πατέρας μου!
Μας λείπει πάρα πολύ.
Χρυσοβαλάντης Γρυμάνης
(ΥΓ: Ευτυχώς, τουλάχιστον, προλάβαμε να τον φωτογραφίσουμε, όταν είχαμε έλθει βόλτα με την τάξη στο χωριό)

4 σχόλια:

  1. Ο δικός μου Περικλής ήταν ... παπαγάλος. Τί μου θύμισες τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Επιτάφιος του Περικλέους, θα λέγαμε, για να διασκεδάζαμε το τόσο συγκινητικό κείμενο του Χρυσοβαλάντη.
    Σας λείπει, Χρυσοβαλάντη, αλλά πόσο γέμιζε η ζωή με την παρουσία του τότε και πόσο γεμίζει τώρα με την ανάμνησή του.Η πλούσια ζωή, βλέπεις, έχει και πλούτο συναισθημάτων - πώς αλλιώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρυσοβαλάντη σου εύχομαι υγεία και προκοπή.
    Είχα και εγώ πριν πολλά χρόνια ένα καναρινάκι. Κελαηδούσε υπέροχα. Τα χρώματά του πολύ όμορφα. Φανταχτερά. Ανάμεσα στο βαθύ κίτρινο και το γλυκό πορτοκαλί. Όταν έφυγε από τη ζωή πολύ στεναχωρήθηκα. Μα μετά από ημέρες σκέφτηκα πιο ώριμα. Αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης και δεν μπορούμε να τους υπερβούμε! Σαν μεγαλώσεις με το καλό, θα θυμάσαι και θα διηγείσαι στα παιδιά και τα εγγονάκια σου αυτή την ιστοριούλα και πολλές άλλες. Μα θα τα συμβουλεύεις επιπλέον και να είναι δυνατοί! Η αντοχή και η δύναμη είναι αναγκαία συστατικά της ζωής!
    Αν θέλεις μπορείς να μπεις στην ιστοσελίδα μου. Αποθήκευσέ τη και τα επόμενα χρόνια ίσως τη χρησιμοποιήσεις. Αν φυσικά βρεις κάτι χρήσιμο. Είμαι εξήντα ετών και έχω πέντε εγγονούς.
    Σε παρακαλώ δώσε χαιρετίσματα στους συμμαθητές σου. Δεν προλαβαίνω να σας επισκεφτώ τις επόμενες ημέρες που θα έρθω στην Άνδρο. Μου άρεσε η ιστοσελίδα σας. Να είναι καλά και οι φιλοπρόοδοι καθηγητές σας και οι καθηγήτριες που σας ανοίγουν ένα παράθυρο στον έξω κόσμο.

    ****************************
    Ν. Α. Μπορμπιλάς
    Φυσικός, Δρ. Ε.Μ.Π.
    Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ04 Κυκλάδων

    Διδάσκων Φυσική
    στο Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών Ε.Κ.Π.Α.

    6972 087496
    nborbil@central.ntua.gr
    http://users.kyk.sch.gr/nborbil/
    ****************************

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έχει κάνει τόσα αυγά, που έχετε τους απογόνους του συντροφιά, τώρα πιά ! μπορεί κάποιος απο αυτούς, να έρθει να μείνει μαζί σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή