Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Δάσκαλοι VS ΜΜΕ: Μια ανοικτή επιστολή από μια μαθήτρια







Κύριοι/Κυρίες,
  Ονομάζομαι Κατερίνα και είμαι μαθήτρια της Β'Λυκείου.Τα τελευταία χρόνια,καθώς μεγαλώνω,παρατηρώ έναν συνεχή βομβαρδισμό πληροφοριών από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αναρωτιέμαι: Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιός είναι ο ρόλος σας σε αυτό;
  Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι πλέον λιγότερο σημαντικοί,αφού τα παιδιά μπορούν να μάθουν ό,τι και αν θέλουν, από το πιο απλό μέχρι το πιο περίπλοκο, από το διαδίκτυο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο κτλ. Παρ'όλα αυτά οι εκπαιδευτικοί έχουν ένα πολύ δύσκολο έργο: οφείλουν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν κρίση και να ξεχωρίζουν τις πληροφορίες που αξίζουν πραγματικά.
  Εμείς τα παιδιά έχουμε μια τάση τον τελευταίο καιρό να μην σκεφτόμαστε.Δεν θα καθίσουμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο, γιατί μπορούμε να περάσουμε την ώρα μας χαζεύοντας τηλεόραση. Αν δούμε ένα γεγονός στις ειδήσεις ή στο διαδίκτυο,θα το αφομοιώσουμε και δεν θα αναρωτηθούμε αν είναι αληθινό ή αν υπάρχουν και άλλες πληροφορίες για αυτό.Και αν μας ρωτήσεις τι επάγγελμα θα θέλαμε να κάνουμε,οι περισσότεροι δεν θα σου πούν γιατροί και δικηγόροι, αλλά τραγουδιστές ηθοποιοί και παρουσιαστές.Αυτοί είναι πιο σημαντικοί,τους ξέρουν και τους θαυμάζουν όλοι θα σου πούν.Τέλος, δεν μας αρέσει τίποτα το διαφορετικό, αφού τα προτυπά μας είναι πανέμορφες αδύνατες κοπέλες και γυμνασμένοι άνδρες.
  Όλα αυτά είναι λογικά αφού τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα σπίτι που είναι σχεδόν όλη μέρα ανοιχτή η τηλεόραση και που υπάρχει τουλάχιστον ένας υπολογιστής.Και θεωρούν πάρα πολύ σημαντικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γιατί έχουν μάθει να ζούν με αυτά.Εσείς όμως ως εκπαιδευτικοί πρέπει να δώσετε στα παιδιά μια 'θετική καχυποψία'. Πρέπει να τους μάθετε να ψάχνουν και να μην πιστεύουν οτιδήποτε καλοσερβιρισμένο.Επίσης πρέπει να καταλάβουν ότι τα ΜΜΕ δεν είναι το μόνο μέσο πληροφόρησης, αλλά ότι υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία από τα οποία μπορούν να μάθουν αυτά που θέλουν.Ένας έξυπνος τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν να εξετάσουν ενδιαφέροντα γεγονότα ψάχνοντας στο διαδίκτυο και σε σχετικά βιβλία και να συγκρίνουν τις πληροφορίες.
Τέλος τα παιδιά πρέπει να ξεχωρίσουν τον εικονικό από τον πραγματικό κόσμο. Αυτό θα μπορούσατε να το καταφέρετε δειχνοντάς τους παραδείγματα παραπληροφόρησης,αποδεικνύοντάς τους ότι πολλά ΜΜΕ εξυπηρετούν συμφέροντα και δίνοντάς τους ερεθίσματα, ώστε να προτιμήσουν την πραγματική ζωή και να κατανοήσουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να διαφέρουν μεταξύ τους.
  Με την σωστή καθοδήγησή σας αυτή η κατάσταση θα μπορέσει να αλλάξει και τα παιδιά θα μπορέσουν να αποδείξουν επιτέλους ότι είναι αρκετά έξυπνα και ικανά να έχουν την δική τους άποψη.
                                                                                                                                  Με εκτίμηση,

                                                                                                                             Κατερίνα Σταθάκη
 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Η περιπέτεια μιας σέρφερ

Θα σας  αφηγηθώ μια  από τις περιπέτειες μου .
Ήταν ένα καθημερινό και συνηθισμένο  Σάββατο όπως όλα .Είχαμε μπει για ιστιοπλοία,  η θάλασσα ήταν ήρεμη και ούτε φύλλο δεν κουνιόταν, όταν  αποφασίσαμε να πάμε στη Μέλισσα . Περάσαμε την Άγια Αικατερίνη,  προχωρήσαμε αρκετά, περάσαμε  την παραλία  της ''Γριάς το πήδημα '', είχαμε ξανοιχτεί πολύ βαθιά και το Κόρθι  φαινόταν πολύ  μικρό . Ξαφνικά ακούμε κάτι σφυρίγματα .Όλοι αναρωτιόμαστε τι είναι, ο ένας κοιτούσε τον άλλον, ώσπου κάποια στιγμή είδαμε  να βγαίνει  ένα πτερύγιο. Αμέσως πανικοβληθήκαμε  όλοι , δεν ξέραμε τι είναι . Ο δάσκαλος μας είπε να μην ανησυχούμε  και πως από εκεί περνούσε  ένα κοπάδι  δελφίνια. Όλοι ενθουσιαστήκαμε  αφού ήταν η πρώτη φορά που  βλέπαμε δελφίνια. Καθίσαμε λίγο  και τα κοιτούσαμε . Η ώρα όμως είχε περάσει και  έπρεπε να γυρίσουμε πίσω .Όταν γυρίσαμε πίσω, ήμουν ενθουσιασμένη  και λίγο τρομαγμένη με την ιδέα τι θα συνέβαινε αν ήταν τα δελφίνια άγρια . Αλλά τέλος καλό, όλα καλά .                                                                                                            
                                                                                                          Κάτια   Σαραβάνου                                                                                                                              

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ένας Γάλλος στο σχολείο μας

      Την προηγούμενη εβδομάδα έφτασε στο σχολείο μας ο Charlie Lorius. Ο Charlie είναι βοηθός καθηγητή, ζεί στην Lyon της Γαλλίας και ήρθε στην Ελλάδα μέσω ενός Ευρωπαικού προγράμματος ανταλλαγής εκπαιδευτικών. Η αρμοδιότητα του είναι να βοηθάει τον καθηγητή των Γαλλικών, όμως επειδή δεν έχει τοποθετηθεί κάποιος στο σχολείο μας σε αυτήν την θέση, προς το παρόν μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα που γίνονται αλλά και να διδάσκει την Γαλλική γλώσσα.
      Έτσι στο προηγούμενο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας ο Charlie επισκέφθηκε την τάξη μας,  όπου και γνωριστήκαμε και συζητήσαμε στα Γαλλικά, στα Αγγλικά αλλά και στα ελάχιστα Ελληνικά που γνωρίζει.Μας είπε ότι είναι 24 χρονών και έχει σπουδάσει γεωγραφία και κοινωνιολογία.Αυτό όμως που όλοι ενδιαφερόμασταν να μάθουμε ήταν γιατί διάλεξε την Ελλάδα.Τότε εκείνος μας απάντησε ότι ο λόγος που διάλεξε την Ελλάδα ήταν γιατί ήθελε να γνωρίσει την χώρα,την κουλτούρα και την γλώσσα αλλά και γιατί είχε ακούσει πολλά για αυτήν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Γαλλίας τον τελευταίο καιρό.
      Τέλος μας ρώτησε με τι θα θέλαμε να ασχοληθούμε στο μέλλον και βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία.
                                                                                                                   Κατερίνα Σταθάκη
                                                                                                                    Β' Λυκείου

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Ιστορίες για να τρομάξετε

Διαβάζοντας τα Φαντάσματα της Μ. Ιορδανίδου, οι μαθητές της Α΄ γυμνασίου εμπνεύστηκαν να γράψουν και δικές τους παράξενες ιστορίες. Να ένα μικρό δείγμα από αυτές, για  να μην σας τρομάξουμε και πολύ:

Το τηλεχειριστήριο
Mια φορά πριν ένα χρόνο περίπου,  είχα καθίσει με τους φίλους μου να παίξουμε ηλεκτρονικό. Καθώς παίζαμε, αφήνει ένας φίλος μου το τηλεχειριστήριο γιατί είχε βαρεθεί. Ξαφνικά, εκεί δίπλα στο χώρο που παίζαμε, ακούμε έξω από το τζάμι: "Μπουπ, μπουπ, μπουπ...". Τρομάξαμε όλοι, μα δεν έφτανε αυτό. Μετά, άρχισε η παιχνιδομηχανή να παίζει μόνη της! Πάω να βάλω τα παπούτσια μου και βλέπω φως αναμμένο στο διπλανό εγκαταλειμένο σπίτι. Τότε πανικοβληθήκαμε, τρέξαμε όλοι και φύγαμε.
Αντώνης Γλυνός


Οι χτύποι
Πριν μια βδομάδα, πήγα με τους φίλους μου σε ένα στοιχειωμένο σπίτι. Όπως πηγαίναμε, συννέφιαζε και η ανάσα μας ήταν όλο και πιο βαριά. Η αδρεναλίνη είχε φτάσει στα ύψη.  Τελικά, μπαίνουμε και ακούμε κάτι σαν χτύπο ρολογιού. Από το φόβο μας, βγήκαμε κατευθείαν έξω και αφού καταλάβαμε τι ήταν αρχίσαμε να γελάμε. Ήταν οι χτύποι της καρδιάς μας αυτό που ακούγαμε!
Βίκτωρας Φράγκος

 

Οι ανεράιδες
Η κ. Ελένη Μπάβα από το Μπισκοπιό, μου είπε για τις ανεράιδες. Οι ανεράιδες λέγανε ότι ήταν κάτι ψηλοί άνθρωποι με άσπρα σεντόνια. Δεν είχαν χέρια. Για να μη μπαίνουν στα σπίτια, έβαζαν ένα σταυρουδάκι. Και στα αλώνια έβαζαν σταυρούς, επειδή οι άνθρωποι "λυχνούσαν" τη νύχτα. Ακόμα, δεν άφηναν τα παιδιά τους να περνούν αβάφτιστα από γεφύρια ή ρέματα, γιατί φοβούνταν. Τις νεράιδες τις έλεγαν αλλιώς και μεσημερούδες και λέγεται ότι όταν έβρισκαν μωρά, τα έπαιρναν.  Οι μανάδες όμως απειλούσαν τα παιδιά λέγοντας ότι θα ερχόνταν οι μεσημερούδες να τα πάρουν, αν δεν κοιμηθούν το μεσημέρι.
Κατερίνα Πολίτη

Ο καβαλάρης και το μαγκάλι
Την ιστορία αυτή που θα σας διηγηθώ μου την είχε πει ο παππούς μου, που του την είχε πει ο πατέρας του. Κάποτε σ'ένα χωριό κοντά στη Λαρδιά, οι άνθρωποι το χειμώνα, μόλις νύχτωνε, κλείνονταν στα σπίτια τους, γιατί τα μεσάνυχτα περνούσε ένας καβαλάρης πάνω στο άσπρο άλογό του. Ο καβαλάρης αυτός κάθε βράδυ σταματούσε και σ'ένα διαφορετικό σπίτι. Έμπαινε στο κατώι και έπαιρνε ό,τι εύρισκε: σύκα, κρασί, αλεύρι, λάδι, τυρί, λουκάνικα, σιτάρι κ.α. Ώσπου ένα βράδυ, κάποιος πιο τολμηρός μόλις άκουσε να περνάει έξω από το σπίτι του το άλογο με τον καβαλάρη, βγαίνει έξω. Στα χέρια του κρατούσε το μαγκάλι και του το πετάει στο κεφάλι. Τότε άκουσε μια φωνή να λέει: "Βρε κουμπάρε, μ' έκαψες!"
Από τότε έμαθαν πως το "φάντασμα" ήταν κάποιος του χωριού.
Κάτια Σαραβάνου

 

Το κρυφτό
  
Είχαμε πάει μαζί με το θείο μου και τα παιδιά του κατασκήνωση τη νύχτα. Αφού φάγαμε, είπαμε να παίξουμε κρυφτό. Τα φύλαξα πρώτος εγώ. Καθώς τους έψαχνα, βρήκα τον αδερφό μου και την ξαδέρφη μου τη μικρή, αλλά τη μεγάλη μου ξαδέρφη δεν τη βρήκα πουθενά. Είπα να πάω να ψάξω και στο νεκροταφείο εκεί κοντά. Πήρα το φακό, γιατί ήταν σκοτεινά και φοβόμουνα. Άρχισα να την ψάχνω γύρω γύρω από το νεκροταφείο, όταν άκουσα κάτι από τον τάφο να με φωνάζει: "Ρομέο, Ρομέο!" και όπως έφευγα να με κυνηγάει η φωνή. Τότε "τα έκανα πάνω μου", φοβήθηκα και έτρεξα. Άκουσα όμως κάποιον να γελάει πίσω μου. Γύρισα και είδα την ξαδέρφη μου να γελάει μαζί μου που φοβόμουνα. Έτσι τελειώνει η δική μου ιστορία. Περιμένω ν'ακούσω τις δικές σας.
Ρομέο Μπρακάι

 

Αναπάντητα ερωτήματα

Πριν λίγες μέρες, όταν είχα πάει στην εκκλησία, άκουσα κάποιον να μου μιλάει. Ήμουν μόνος και τρόμαξα. Αμέσως, μη θέλοντας να πιστέψω τον εαυτό μου, άρχισα να ψάχνω το ιερό. Ήταν άδειο. Δεν ήξερα τι να κάνω. Άναψα ένα κερί και μετά έτρεξα προς το σπίτι. Όταν πήγα, άρχισα να σκέφτομαι: Ακούγοταν σαν να με προειδοποιούσε κάποιος: "Έρχονται! Γρήγορα έλα από δω! Νάτοι έρχονται!" Μα δεν άκουγα ξεκάθαρα. Μπορεί να ήταν παιδιά που έπαιζαν κρυφτό; Αλλά μέσα στην εκκλησία βραδιάτικα; Μήπως ήταν κανένα πουλί; Αλλά τι είδους πουλί; Παπαγάλος στην εκκλησία; Ποτέ δεν θα μάθω τι είναι. Μήπως να ξαναπάω; Μήπως δεν έψαξα καλά; Έτσι έλεγα, ώσπου πήγα και αυτή τη φορά δεν άκουγα τίποτα. Περίεργο! Όπως περίεργο ήταν που ξαναπήγα φοβισμένος. Ξεπέρασα τους φόβους μου αμέσως για να ανακαλύψω κάτι άγνωστο, μα μάταια. Κάποια μέρα θα ήθελα να μάθω τι θόρυβος ήταν. Μήπως υπάρχουν φαντάσματα;
Πάντως από κείνη τη μέρα δεν φοβάμαι τίποτα!
Γιάννης Φραγκιάς










Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Πού πήγαν οι θεοί;


Φέτος ανοίγουμε το ιστολόγιό μας με ένα κείμενο μαθητή της Α΄ Γυμνασίου, καλωσορίζοντας έτσι και τα πρωτάκια στο διαδικτυακό μας στέκι.Το κείμενο βασίστηκε στο απόσπασμα του μυθιστορήματος του Τζακ Λόντον:"Ο αδάμαστος", που ανθολογείται στο σχολικό βιβλίο.





του Αντώνη Γλυνού 

της Α΄Γυμνασίου 

Από πολύ μικρό σκυλάκι, με πήραν οι θεοί και με πήγανε σ'ένα χώρο που κάθισα για δυο μήνες περίπου. Γνώρισα εκεί πολλά σκυλιά, παίζαμε μπιρίμπα και λέγαμε ανέκδοτα. Μια μέρα ένας θεός με πήρε, με έκλεισε σε ένα μεταλλικό πράγμα με ρόδες. Δεν κατάλαβα τι ήταν, πάντως κινιόταν και άκουγα κάποια να μιλάει και να δίνει εντολές, σα φάντασμα, δεν την έβλεπα.
Τέλοσπάντων, με πήγε σε ένα μεγάλο σπίτι με πολλούς χώρους και εκεί είδα ένα μικρό θεό με μια μικρή θεά. Την καλόπιασα λίγο, αλλά εκείνη "ζαμάν φου κι απάνω τούρλα". Στον κόσμο της...
Εγώ έκανα ξενάγηση στον εαυτό μου. Γύρισα όλο το σπίτι, είδα πολλούς χώρους και τέλος είδα και το σπίτι μου. Ήταν στην αυλή, μεγάλο μου φάνηκε, είχε και μπολάκι για φαγητό και νερό.
Έμεινα εκεί για τρία χρόνια...
Τώρα είμαι ένα αδέσποτο που τριγυρνάει στους δρόμους για φαγητό και νερό, χωρίς σπίτι και οικογένεια.
Πού πήγαν οι θεοί;

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Διακοπές


Κλείνοντας για καλοκαίρι,  πρώτα θέλουμε να συγχαρούμε τους συμμαθητές μας της Γ' λυκείου που έγραψαν πολύ καλά στις εξετάσεις και να τους ευχηθούμε καλή επιτυχία στις επιλογές τους.
Σας ενημερώνουμε επίσης ότι την ερχόμενη σχολική χρονιά 2012-13 θα έχουμε στο σχολείο έναν Γάλλο καθηγητή για τη διδασκαλία των γαλλικών, τον κ. Charlie Lorius, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Comenius Assistantships.

Kαι για να μπούμε στο κλίμα της γλωσσομάθειας:

Nous avons le plaisir d' accueillir M. Charlie Lorius comme Assistant Comenius l' annee scolaire 2012-13.
Ou vous attend!
Ο πίνακας του ζωγράφου Γιώργου Σαλταφέρου


                                                                
                                                                Καλό καλοκαίρι σε όλους!

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Κάτσε να σου πω τα νέα μου

Η μάνα από τα Βαμμένα κόκκινα μαλλιά του Κ. Μουρσελά ζωντανεύει μέσα από τα γραπτά των μαθητών της Α΄Λυκείου. Ας την ακούσουμε:
Καλημέρα, Φωτούλα μου! Ήρθα τελικά για κείνον τον καφέ που λέγαμε και να σου πω τα νέα μου: Τη Δευτέρα ήρθε η κόρη μου αναστατωμένη και χαρούμενη και μου είπε πως ο Λούης διορίστηκε στο υπουργείο. Εγώ δεν το πίστευα. Μα ο Λούης; Αυτό το παιδί όλη μέρα λύνει σταυρόλεξα και απορώ τι μέσον είχε και τον διόρισε.Ένα μονάχα θα σου πω, έβαλε στην Εταιρεία Υδάτων τον Αγησίλαο. Άλλος κακόμοιρος αυτός. Μόλις το άκουσα μου 'ρθε ταμπλάς, όλα τα έπαθα, ζάχαρο, πίεση, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Μα για όνομα πια, να 'χει τέτοια θέση ο Λούης που ήταν πιο ζαβός κι απ' τα λάχανα! Να τονε δεις τώρα, ξέρεις πώς παίζουνε τα μάτια του;  Σπίθες βγάζουν από την πονηριά και την εξυπνάδα.
Δεν του το 'χα. Αυτός ο τεμπελχανάς; Τελοσπάντων, είπε στο γιο μου ότι μπορεί να τον βολέψει πουθενά. Και τι να κάνω, άνεργος ο γιος μου, ανύπαντρη η κόρη μου...τον κάλεσα να φάμε.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, τώρα έχουμε τα μέσα. Και για την κόρη μου, που ανάθεμά  κι αν βρεθεί  κανένας καλύτερος γαμπρός να την πάρει, για το γιο μου, που ακόμα να βρει δουλειά το χαϊβάνι, ε, και όσο να 'ναι και για τον άντρα μου, που θα βγει στη σύνταξη, μπας και τον τακτοποιήσει κι αυτόν κάπως. Τις νύχτες δεν με παίρνει ο ύπνος, συνέχεια σκέφτομαι το μέλλον των παιδιών μου, τι δουλειά θα βρουν. Για όλους ενδιαφέρομαι, αλλά περισσότερο για το μέλλον των παιδιών μου. Εγώ, παιδί μου, δεν είμαι για να πλένω κατσαρόλες και να μαγειρεύω, εγώ είμαι για άλλα πράματα, μπορώ να σκεφτώ πώς θα είναι τα εγγόνια μου, ακόμα και τα δισέγγονά μου.Γι' αυτό δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα, μόνο ένα ψευτομαγείρεμα κι ένα ψευτοσυγύρισμα κι αυτά με το ζόρι.
Κάνω όνειρα για όλους, το μυαλό μου έχει γίνει σαν κομπιούτερ, όμως αν θέλουν να κάνουν κάτι και για μένα, αυτό θα ήταν ένα εγγονάκι και μετά ας πεθάνω, δεν θέλω τίποτα άλλο.
Φωτούλα μου ελπίζω από δω και πέρα να φτιάξουν τα πράγματα και να γίνουν όπως τα έχω ονειρευτεί για τα παιδιά μου και τον άντρα μου.
Όχι πως θέλω να ανακατεύομαι στις ζωές των άλλων, θέλω μόνο το καλό τους, για να μην καταλήξουν ποτέ στο σημείο που είμαι εγώ τώρα, δηλαδή να κλαίγομαι σε άξεστους, προκειμένου να με σώσουν.

Από τα γραπτά των:
ΛΙΑ ΣΤΡΑΤΗ
ΣΤΑΘΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΜΑΡΙΑ ΣΚΟΡΔΟΥ
ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΛΙΑΡΟΥ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΠΕΝΑ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΕΤΑ
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΡΕΖΗ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΛΥΝΟΣ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΑΥΡΑ

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Η φετινή μας εκδρομή στην Αθήνα






Η φετινή μας εκδρομή στην Αθήνα-για τρίτη συνεχή χρονιά-έγινε στο τετραήμερο από Πέμπτη 17/5 έως και Κυριακή 20/5. Τέσσερις γεμάτες μέρες. Στην αρχή γεμάτες νερό, αφού έβρεχε ασταμάτητα, λες και ήθελε να μας τρομοκρατήσει που ντυθήκαμε καλοκαιρινά και εξορμήσαμε Μάη μήνα, οι άφρονες. Η πρώτη μας επίσκεψη στο ναό της δημοκρατίας, στη Βουλή, όπου ξεναγηθήκαμε και ενημερωθήκαμε για την ιστορία του κτιρίου. Τόση ιστορία μαζεμένη σε ένα κτίριο, κι εμείς που νομίζαμε ότι η Βουλή είναι μόνο πολιτικές συζητήσεις και αγορεύσεις! Άραγε βαραίνει το ίδιο η ιστορία και για τους εκλεκτούς του λαού που μπαίνουν σ'αυτό το κτίριο; Ή μάλλον... πότε αρχίζουν να συνηθίζουν αυτό το βάρος;

Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην επιστήμη. Στο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών, επισκεφθήκαμε τρία μουσεία, Ορυκτολογίας, Παλαιοντολογίας και Ζωολογίας. Δίπλα σε φοιτητικές παρέες, αφισοπόλεμο και τραπεζάκια παρατάξεων, τρεις χώροι γεμάτοι πολύτιμα εκθέματα, που μας γνώρισαν τον ορυκτό πλούτο και την πανίδα της χώρας μας και άλλων χωρών και μας έδωσαν μια εικόνα για το πώς ήταν η γη και η ζωή πάνω σ'αυτήν πριν από πολλά χρόνια. Πολύτιμη κι εδώ η ξενάγηση των ειδικών επιστημόνων, που έλυσαν όλες τις απορίες μας και μας έδειξαν πόσο συναρπαστικό παιχνίδι είναι η γνώση.


 Την ίδια μέρα, βρεθήκαμε και στο Αστεροσκοπείο, αλλά εκεί το πρόγραμμα δεν προσέλκυσε τόσο το ενδιαφέρον μας. Ίσως έφταιγε η ασταμάτητη βροχή, που μας κούρασε...
Η τρίτη μέρα ήταν ηλιόλουστη και τη χαρήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, όπου ξεναγηθήκαμε εκεί που κάποτε ήταν η νεκρόπολη της αρχαίας Αθήνας. Ποιος να το έλεγε πως οι νεκροί ξέρουν τόσα πολλά για τη ζωή; Αξέχαστες θα μας μείνουν δυο επιτύμβιες στήλες, το νεκρό μωρό στην αγκαλιά της γιαγιάς του, που το φρόντιζε και σ'αυτήν και στην άλλη ζωή, και τα δυο ηλικιωμένα αντρόγυνα που περίμεναν το βαρκάκι του χάρου, λες και περίμεναν το πλοίο της γραμμής, για να πάνε ένα ταξιδάκι αναψυχής.

Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε θέατρο. Είδαμε την παράσταση: "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου", που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο της Άλκης Ζέη. Κατά γενική ομολογία, η καλύτερη στιγμή της εκδρομής. Μια παράσταση που αν και θεωρείται παιδική, μας άγγιξε όλους μικρούς και μεγάλους. Η  ιστορία της Κατοχής και της Αντίστασης, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, όσο ποτέ επίκαιρη, όσο ποτέ σημερινή.
Την τελευταία μέρα η επαφή μας με τη νεότερη ιστορία ήταν πολύ πιο...χειροπιαστή. Επισκεφθήκαμε το θωρηκτό Αβέρωφ στο Παλιό Φάληρο και ξεναγηθήκαμε από τους άνδρες του πληρώματος σε όλο το πλοίο που είναι ένα μεγάλο μουσείο. Βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄και Β΄παγκόσμιος,  γεγονότα και ηρωισμοί, επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες,  γενναίες ψυχές, που κλείστηκαν για πάντα μέσα στο γέρικο σκαρί, μαζί με τις παλιές φωτογραφίες και τα γράμματα, τους σάκους και τα μαγειρικά σκεύη των ναυτών.

Το εικονιζόμενο χελωνάκι ήταν η μασκότ της εκδρομής, αφού το είδαμε ως γιγάντιο απολίθωμα στο μουσείο, το φάγανε οι Ιταλοί στην Κατοχή, στο θεατρικό έργο, και το βρήκε ο Ζαννής στον Κεραμεικό.

 Στο πλοίο του  γυρισμού,  αφού συμφωνήσαμε ότι αυτή η εκδρομή ήταν η καλύτερη και υποσχεθήκαμε και του χρόνου -ακόμα και σε αυτούς/ές που του χρόνου ίσως δεν θα καταδέχονται να έρθουν μαζί μας σε μια τέτοια εκδρομή, με γονείς,μικρά αδερφάκια και γιαγιάδες, γιατί θα είναι στο λύκειο- επιδοθήκαμε σε ασκήσεις επανάληψης για τις εξετάσεις.Κι αφού οι περισσότεροι μαθητές ανταποκρίθηκαν με σχετική προθυμία, είπα κι εγώ να τους απαλλάξω από αυτό το ρεπορτάζ για φέτος.
Αναστασία Σκόρδου

 

ΥΓ: Τις πιο θερμές μας ευχαριστίες στους γονείς των μαθητών μας που στήριξαν με τη συμμετοχή τους και την παρέα τους την εκδρομή μας.
Συνοδοί καθηγητές: Κνισοβίτη Ζωή, Κοντού Μαίρη, Κουρτέση Μαριάννα, Κοντού-Χαζάπη Χρυσούλα, Σκόρδου Αναστασία και ο Διευθυντής μας Τάσος Καλαϊτζίδης.
(Οι φωτογραφίες θα εμπλουτίζονται σ'αυτή την ανάρτηση, ανάλογα με τις δημοσιεύσεις στο fb των μαθητών μας)


Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Λογοτεχνικά Ημερολόγια των μαθητών της Α΄Λυκείου


Στο διαγώνισμα που έγραψαν οι μαθητές της Α΄Λυκείου, όταν ολοκληρώθηκε η ενότητα Τα φύλα στη λογοτεχνία, τους ζητήθηκε να γράψουν σελίδες από το ημερολόγιο ενός λογοτεχνικού ήρωα.
Τα αποσπάσματα που τους δόθηκαν ήταν οι σελίδες 12-14 από τη Λωξάνδρα της Μ. Ιορδανίδου και οι σελίδες 9-11 από το Τρίτο Στεφάνι του Κ. Ταχτσή.

Σ' αυτά τα αποσπάσματα κεντρικά πρόσωπα είναι ο Θεόδωρος, ο θετός γιος της Λωξάνδρας, και η Μαρία, η κόρη της Νίνας από το Τρίτο στεφάνι.
Ας δούμε μερικές σελίδες από αυτά τα ημερολόγια:  

Το ημερολόγιο της Μαρίας:

"Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα! Το μόνο που τη νοιάζει είναι πώς θα ντυθώ για να αρέσω στο γαμπρό. Με έχει πρήξει:"Θα μείνεις στο ράφι και θα σ' έχω εδώ μέσα μια ζωή. Εγώ στην ηλικία σου κουνούσα τη φούστα μου και μαζεύονταν από πίσω μου σαν λυσσασμένα σκυλιά οι άντρες". Γι'αυτό έφτασε εδώ που έφτασε, χώρισε με τον πατέρα μου, ξαναπαντρεύτηκε με το Θόδωρο...ωραίο παράδειγμα. Εγώ όταν παντρευτώ θέλω ο άντρας μου να με πάρει γι' αυτό που είμαι. Δεν θα κουνιέμαι εγώ σαν ξεπαρδαλωμένη, για να με δει ένας άντρας και να με ερωτευθεί."
 Μαργαρίτα Μπενά

 "Δεν την αντέχω άλλο. Βαρέθηκα συνεχώς να με μειώνει και να μου φέρεται σαν σκουπίδι. Και είναι η ίδια μου η μάνα. Συνέχεια τονίζει πόσο άσχημη είμαι, πόσο γελοία φέρομαι και λέει και ξαναλέει γι' αυτή την καταραμένη την έκτρωση που δεν την άφησαν να κάνει. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα να την είχε κάνει, να μην υπήρχα, παρά να μου φέρεται έτσι. Λες κι εγώ δεν ξέρω πως δεν είμαι όμορφη και πως κανείς δε με προσέχει. Μα όλες οι μάνες ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, τα βοηθούν και προσπαθούν να τα κάνουν να νιώσουν καλύτερα...Είναι τεράστιο ψέμα αυτό που λένε, πως όλες οι μάνες βλέπουν τα παιδιά τους όμορφα. Η δικιά μου εξαρχής με έβλεπε άσχημη και ποτέ δεν προσπάθησε να το κρύψει. Πάντα μου το χτυπούσε, κάθε φορά όλο και περισσότερο. Και λέει πως θα μείνω στο ράφι και πως κανένας δεν θα με παντρευτεί. Ε, λοιπόν σκασίλα μου! Εμένα με ρώτησε ποτέ αν θέλω να παντρευτώ; Με ρώτησε αν θέλω να ντύνομαι όπως αυτή; Την είδα και τη δική της προκοπή. Είδα τα αποτελέσματα της φινέτσας της. Παντρεύτηκε κάποιον μόνο και μόνο για να πάει κόντρα στους γονείς της, έμεινε έγκυος και γέννησε ένα παιδί που δεν το ήθελε, χώρισε και μετά ξαναπαντρεύτηκε και ούτε που νοιάστηκε ποτέ για το πώς νιώθω εγώ..."
 Μαρία Σκόρδου

 "Θέλω πολύ να παντρευτώ, αλλά δεν έχει βρεθεί ακόμα ο κατάλληλος. Ελπίζω να βρεθεί και σύντομα μάλιστα. Η μαμά μου μου λέει ότι πρέπει να είμαι λίγο πιο πεταχτή, να έχω αέρα και θάρρος, όμως εγώ δεν μπορώ, αφού είναι έτσι ο χαρακτήρας μου, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι καλύτερη.Το ξέρω πως η μαμά μου θέλει να παντρευτώ, το έχω καταλάβει, μα δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω από αυτά που έχω κάνει. Επίσης το γνωρίζω ότι με αγαπάει και με πονάει, αλλιώς δεν θα νοιαζόταν καθόλου για μένα."
Κώστας Μουστάκας

"Έλεος...έλεος! Μόνο αυτό έχω να πω για τη μάνα μου. Νομίζει πως τα ξέρει όλα και συνέχεια με μειώνει. Το βλέπω εγώ, έχει σχέδια να με ξεφορτωθεί και να παντρευτώ κάποιον που δεν θέλω και ούτε πρόκειται να τον αγαπήσω. Συνέχεια μου λέει: "Μα τα φορέματά σου πρέπει να έχουν πιο ανοιχτό ντεκολτέ! Πώς θα βρεις άντρα;" Εγώ δεν θέλω να βρω άντρα με αυτά τα κόλπα, έτσι δεν αγαπάς. Θέλω αληθινή αγάπη κι όχι κάτι ψεύτικο. Επίσης νομίζει ότι όλα αυτά περί αγάπης που λέω είναι χαζά, αλλά αυτά είναι συναισθήματα. Είναι πολύ άσχημο να δέχεσαι τέτοια επίθεση από τη μάνα σου. Δεν είναι κακιά, απλώς θέλει να έχει άποψη για όλα. Τι να πει κι ο καημένος ο Θόδωρος που ακούει κάθε μέρα τη γκρίνια της;"
Λία Στρατή

" Μέδουσα. Ποια μάνα θα έλεγε έτσι την κόρη της, το σπλάχνο της, που όσο και να μην το θέλει, δεν παύει να είναι το παιδί της; Μα αφού δεν με ήθελε γιατί με έφερε σ' αυτό τον κόσμο; Ίσως για να ξεσπάει πάνω μου τα νεύρα της και να με υποτιμάει. Τις προάλλες ήμουν με τη φίλη μου την Ιωάννα και μπήκαμε στο μπακάλικο του κυρ Γιώργη. Ήταν εκεί ο γιος του ο Θανάσης...Αχ! είναι πολύ ωραίος, αλλά τον είδα πώς κοιτούσε την Ιωάννα. Σιγά μην κοίταζε εμένα. Καλά λέει η μάνα μου ότι ούτε αρσενική γάτα δεν θα με κοιτάξει. Ακόμα και ο άνεμος δεν με ακουμπάει. Αλλάζει δρόμο."
Κατερίνα Μανέτα

"Σήμερα είναι μια συνηθισμένη σκοτεινή μέρα σαν όλες τις άλλες των τελευταίων χρόνων. Είναι πρωί ακόμη, δεν έχει ξυπνήσει η άλλη. Δεν την αντέχω άλλο, μάνα μου είναι αυτή που με μειώνει αντί να με στηρίζει; Προσπαθώ να αλλάξω, να έχω εγώ το πάνω χέρι στη ζωή μου, μα, αν δεν με ενθαρρύνει ο μόνος άνθρωπος που έχω, τότε τα πράγματα χειροτερεύουν και ποτέ δεν θα πραγματοποιήσω τα όνειρα που έχω για τη ζωή. Δεν αρκεί μόνο η παντρειά, η ομορφιά και η χάρη, που εκείνη πιστεύει πως έχει, ενώ εγώ όχι. Άλλωστε, αν όντως ήταν σε όλα σωστή, δεν θα την εγκατέλειπε ο πατέρας μου.
Αν έβλεπε πιο βαθιά μέσα μου, θα διέκρινε τόσα πολλά πράγματα, που ούτε της έχει περάσει από το μυαλό ότι διαθέτω. Πιστεύω στον εαυτό μου, στις δυνάμεις μου και ξέρω πως μια μέρα θα αντιστραφούν οι ρόλοι. Στο κάτω κάτω, δεν φταίω που έμεινε έγκυος και δεν είχε πλέον χρόνο να γυρνάει με τον έναν και με τον άλλον και να το παίζει ωραία.
Ακούω το νερό να τρέχει, πρέπει να σηκώθηκε. Τα λέμε!" 
Δέσποινα Γαύρα

"Η μητέρα μου πιστεύει πως ποτέ δεν θα κάνω οικογένεια, έτσι όπως είμαι, και μου λέει να ντυθώ πιο φανταχτερά, μόνο και μόνο για να ξεγελάσω κάποιον. Με χαρακτηρίζει φάντασμα, άσχημη ακόμα και τις ιδέες μου τις θεωρεί γελοίες. Πιστεύει πως είμαι μέδουσα και ήταν γραφτό να με γεννήσει. Με ενοχλεί πολύ έτσι όπως μιλάει για μένα, επειδή είμαι διαφορετική και δεν μοιάζω με κείνη. Θεωρώ λάθος τον τρόπο που σκέπτεται για μένα και ήθελα να τα πω αυτά σε κάποιον και να τα βγάλω από μέσα μου. Γράφοντάς τα σε σένα ένιωσα πολύ καλύτερα."
Βεατρίκη Παρλιάρου

" Η μητέρα μου ποτέ δεν με κατάλαβε. Από τότε που μας άφησε ο πατέρας μου ούτε καν ασχολήθηκε μαζί μου, το μόνο που έκανε ήταν να με βρίζει, όπως έβριζε εκείνον, επειδή δεν της έμοιασα. Το μόνο που θέλει είναι να με ξεφορτωθεί, γι' αυτό με διαβάλλει συνέχεια και δεν ήξερε πως αν ήθελε να της μοιάσω, έπρεπε να ασχοληθεί αυτή μαζί μου και όχι να με παραμελεί."
Αντώνης Παπαδόπουλος



Το ημερολόγιο του Θεόδωρου:
"Άλλη μια μέρα φτάνει στο τέλος της, όπως οι άλλες, μόνο που αυτή έχει κάτι το ξεχωριστό: Σήμερα, μάλωσα με τη μητριά μου, την κυρά Λωξάντρα και πιαστήκαμε στα χέρια. Αυτό έγινε γιατί ήμουν λίγο άρρωστος και δεν ήθελα να πάρω το φάρμακό μου και η μητριά μου με ανάγκασε να το πάρω με το ζόρι και ύστερα με κλείδωσε στο δωμάτιό μου. Μετά την άκουσα να κατεβαίνει τις σκάλες ξεφωνίζοντας και να λέει πως θα δει τι θα κάνει με μένα.
Αυτά λοιπόν για σήμερα, εύχομαι η αυριανή μέρα να είναι καλύτερη χωρίς τσακωμούς."
Μιχάλης Γλυνός

"Επιτέλους σπίτι! Δε λέω καλό το Γαλατά Σεράι, έκανα και παρέες, αλλά μου έλειψαν τα αδέλφια μου, ο πατέρας μου και η νενέκα μου...τελοσπάντων...η Λωξάντρα. Χωρίς αυτήν τώρα θα ήμουν σε κανένα χωράφι και θα όργωνα. Τόσα χρόνια έκανε υπομονή, με ανεχόταν και 'γω δεν εκτιμούσα τίποτα. Μου 'δειχνε αγάπη και 'γω την πίκραινα. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη συμπεριφορά μου. Μάλλον μου την έδινε που ήθελε να μπει στη θέση της μάνας μας. Ακόμα θυμάμαι τότε που είχαμε πιαστεί στα χέρια και γελάω μόνος μου! Ντιπ μυαλό δεν είχα! Λέω να της ζητήσω συγνώμη, έστω και αργοπορημένα. Να της πω ότι κι εγώ την αγαπάω και ας μην το ξέρει. Είμαι σίγουρος πως θα κλαίει από τη χαρά της. Και θα υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα την ξαναπληγώσω και πάντα θα την προστατεύω."
Κατερίνα Σταθάκη

" 15 Ιουλίου
Σήμερα παντρεύτηκε ο πατέρας μου με τη Λωξάντρα και δεν μου φάνηκε και σόι αυτή. Πάντως έχω την εντύπωση πως δεν θα περάσω καθόλου καλά με δαύτη.
30 Ιουλίου
Σήμερα η Αγαθώ είπε την πρώτη της λέξη: "μαμά", αλλά αυτή απευθυνόταν στη Λωξάντρα. Επίσης, κι ο Γιώργος την είπε μαμά, ακόμα και ο Επαμεινώντας τη συμπαθεί και τη λέει "νενέκα". Εγώ όμως δεν τη συμπαθώ και δεν ξέρω τι θα γίνει καμιά μέρα μέσα εδώ.
7 Αυγούστου
Το πρωί ξύπνησα με μια διάθεση χάλια και είχα και την κυρά-Λωξάντρα (έτσι τη λέω, όταν δεν είναι μπροστά ο πατέρας μου) πάνω από το κεφάλι μου, επειδή με κυνηγούσε να πιω το φάρμακό μου. Αλλά τη νευρίασα τόσο πολύ που μου άρπαξε τη μύτη, για να ανοίξω το στόμα και να μου το δώσει με το ζόρι.
15 Αυγούστου
Δεν έχω όρεξη να γράψω σήμερα, επειδή πιαστήκαμε στα χέρια με τη Λωξάντρα.
Της έδωσα δυο κλοτσιές κι εκείνη με έριξε στο πάτωμα, λέγοντας βρισιές. Μόλις τέλειωσε η μάχη, περίμενα το βράδυ που θα γυρνούσε ο πατέρας να με κάνει τουλούμι στο ξύλο, αλλά δεν έγινε τίποτα. Η Λωξάντρα δεν το είπε στον πατέρα μου.
20 Αυγούστου
Σήμερα η Λωξάντρα ήταν άλλος άνθρωπος, άρχισε να μου ράβει ένα κοστούμι για τη γιορτή μου και ήταν πολύ φιλική μαζί μου.
2 Σεπτεμβρίου
Η κυρά-Λωξάντρα δεν είναι στα καλά της! Πήγε και πούλησε ένα οικόπεδο που είχε, για να σπουδάσω στο Γαλατά Σεράι. Αυτό που έκανε δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μάλλον αρχίζει να μου φαίνεται πιο συμπαθητική.
24 Δεκεμβρίου
Σήμερα επέστρεψα στο σπίτι. Μου είχαν λείψει όλοι πολύ, ακόμα και η κυρά Λωξάντρα, τόσο που την είπα νενέκα μου μπροστά σε όλη τη γειτονιά, που την είχε αναστατώσει με τις φωνές που έβαλε, όταν με είδε."
Ελένη Λουκρέζη

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Ο έρωτας στα χρόνια της εφηβείας




Απάνθισμα από τα γραπτά των μαθητών της Α΄Λυκείου με θέμα η ερωτική ζωή των εφήβων στην Ελλάδα:

"Στην Ελλάδα, είτε θεωρούμε τον έρωτα ως κάτι τόσο καθημερινό και δεδομένο, που δεν μπαίνουμε στον κόπο να ενημερώσουμε τους νέους γι' αυτό είτε ντρεπόμαστε γι' αυτόν τόσο που δεν τολμάμε να μιλήσουμε στους εφήβους για κάτι τόσο "αισχρό".
Μαρία Σκόρδου

"Η καλύτερη ενημέρωση που θα μπορούσε να έχει ένας έφηβος είναι από το σχολείο κι από βιβλία, αλλά όχι τόσο από φίλους, γιατί μπορεί να γνωρίζουν κάτι παραπάνω, αλλά μπορεί να γνωρίζουν και κάποια πράγματα που δεν είναι σωστά".
Μαργαρίτα Μπενά





"Στις μέρες μας, το να έρθει σε επαφή ένα αγόρι ή ένα κορίτσι το βλέπουν σαν μόδα, ο ένας παρασύρει τον άλλον και το βρίσκουν αστείο όταν ακούν ότι δεν έχει κάνει κάποιος σχέση. Συνήθως τα κορίτσια παρασύρουν το ένα το άλλο, μόνο και μόνο για να λένε ότι έχουν έρθει σε επαφή με αγόρια και το ίδιο κάνουν και τα αγόρια."
Βεατρίκη Παρλιάρου

"Οι έφηβοι στη χώρα μας δεν γνωρίζουν καλά τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και όσοι ξεκινούν από μικρή ηλικία τη σεξουαλική δραστηριότητα έχουν κάποια προβλήματα, όπως ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Αυτό μας το επιβεβαιώνει μια έρευνα που έδειξε ότι μόνο το 2,6% των εφήβων ήξεραν να χρησιμοποιούν σωστά τις προφυλάξεις."
Μιχάλης Γλυνός

"Το περίεργο είναι ότι οι Έλληνες έφηβοι αντί να φοβούνται για κάτι που ακόμα και οι γονείς τους με δυσκολία τους μιλούν και για το οποίο δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα, βιάζονται να το γνωρίσουν. Ίσως πιστεύουν ότι είναι ένα μέσο ενηλικίωσης και θέλουν να απελευθερωθούν από τους μεγαλυτέρους τους, οι οποίοι συμπεριφέρονται στενόμυαλα σε σχέση με την ερωτική ζωή. Ακόμη κάποιοι νέοι βλέπουν το ξεκίνημα των ερωτικών σχέσεων ως αντίδραση σε αυτούς που τους αντιμετωπίζουν ακόμη ως παιδιά. Τέλος υπάρχουν νέοι που πιέζονται από τους ερωτικούς τους συντρόφους ή ακόμα και από τους φίλους τους να "προχωρήσουν" "
Κατερίνα Σταθάκη

"Το μεγαλύτερο ποσοστό νέων έχει αποκτήσει κάποιες ερωτικές εμπειρίες από τα μέσα της εφηβείας τους. Άλλωστε, από βιολογική πλευρά κάθε έφηβος επιθυμεί την ερωτική επαφή. Το κακό είναι όμως πως κάποιες φορές οι νέοι αρχίζουν τη σεξουαλική τους ζωή λάθος. Δηλαδή είτε πιέζονται από τις παρέες τους είτε δεν είναι καλά ενημερωμένοι. Γι' αυτό το λόγο δεν πρέπει να υπάρχει βιασύνη, ώστε να εξοικειωθούν καλά με τον τομέα αυτόν.
Στη σημερινή εποχή, οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες είναι ένα φαινόμενο αρκετά εξαπλωμένο στη χώρα μας, όπως και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Και τα δύο προέρχονται από αναξιόπιστες μεθόδους αντισύλληψης. Η Ελλάδα νομίζω πως θα έπρεπε να ενσωματώσει ένα μάθημα πάνω στη σεξουαλική αγωγή, ώστε να αποτρέπει τους εφήβους από λάθη που μπορεί να τους στιγματίσουν για μια ολόκληρη ζωή. Μπορώ όμως να πω πως είμαι πολύ ικανοποιημένη που στον τόπο που ζω δεν έχουμε κρούσματα τέτοιου είδους, πράγμα που σημαίνει πως όλοι διαθέτουμε ωριμότητα αλλά και αυτοσεβασμό."
Δέσποινα Γαύρα



"Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί νέοι που είναι αναλφάβητοι στα ερωτικά, γιατί μπορεί να μην ενημερώνονται σωστά ή και καθόλου. Σ' αυτό ίσως φταίνε οι γονείς, αλλά και το σχολείο. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε το σχολείο να συμβάλει στη σωστή ενημέρωση για το σεξ, αλλά και οι γονείς να απελευθερώνονται και να συμβουλεύουν τα παιδιά τους σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες."
Λία Στρατή

"Οι παρέες μπορεί να σε παρασύρουν και να κάνεις κάτι που δεν θέλεις, επειδή το έκαναν και οι φίλοι σου. Σκέφτεσαι: "Γιατί να μην το κάνω κι εγώ;" Και από κει και ύστερα ξεκινούν τα προβλήματα, εγκυμοσύνες, αρρώστιες, ψυχολογικά. Υπάρχουν βέβαια πολλές μέθοδοι να τα αποτρέψεις όλα αυτά, αλλά λόγω της κακής ενημέρωσης, δεν τις χρησιμοποιούν."
Κατερίνα Μανέτα

"Τα παιδιά σε μικρή ηλικία, κατά την άποψή μου, δεν είναι σωστό να ξεκινούν τη σεξουαλική τους ζωή, εγώ θα έλεγα να την ξεκινήσουν, όταν ωριμάσουν και φτάσουν στην επιτρεπόμενη ηλικία, φυσικά με τις επιτρεπόμενες προφυλάξεις. Σ' αυτό το θέμα όμως οι νέοι είναι παρορμητικοί και θεωρούν ότι δεν θα συμβεί το κακό σε αυτούς, όμως είναι πολύ σοβαρό θέμα μια εγκυμοσύνη ή μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια. Γενικά πρέπει να ενημερωθείς πλήρως πριν κάνεις κάτι και το μετανιώνεις σε όλη σου τη ζωή!"
Ελένη Λουκρέζη



"Πολλά παιδιά μαθαίνουν για το σεξ από τους γονείς τους, από τους φίλους τους ή το σχολείο. Οι γνώσεις όμως που παίρνουν είναι ελάχιστες και ασήμαντες. Μερικές φορές υπάρχει ενημέρωση ακόμα κι από την τηλεόραση, αλλά μερικοί έφηβοι πριν ξεκινήσουν τη σεξουαλική δραστηριότητα θέλουν να μάθουν εμπειρίες από φίλους."
Αντώνης Παπαδόπουλος


"Σχετικές έρευνες σε διάφορες χώρες υποδεικνύουν ότι ο αριθμός των ερωτικά αναλφάβητων νέων έχει αυξηθεί δραματικά, διότι υπάρχουν πολλές ασχολίες που μπορεί να ξεδώσει ένας άνθρωπος και δεν χρειάζεται μια κοπέλα.
Οι έφηβοι δεν θέλουν να είναι αυτοί οι κυνηγοί, διότι ντρέπονται ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος και θέλουν να τους κάνουν πιο εύκολη τη ζωή τα κορίτσια. Αλλά επειδή φυσικός κυνηγός της ερωτικής ζωής είναι ο άνδρας, δεν κάνει την αρχή κανένας από τους δυο. Επίσης τα αγόρια φοβούνται πολύ να μην τους απορρίψουν τα κορίτσια λες και δεν υπάρχουν άλλα που να τους θέλουν.
Ακόμη στη σημερινή εποχή τα παιδιά ασχολούνται με τον υπολογιστή ή άλλα αναθεματισμένα μηχανήματα, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια ανοησία, όπως το facebook που έχει κάνει τους ανθρώπους να τρελαίνονται χωρίς αυτό ή να μη βγαίνουν έξω να μιλήσουν με κάποιον άνθρωπο.
Υπάρχουν επίσης και σεξουαλικά δραστήριοι έφηβοι που δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο, παρά μόνο πώς θα ρίξουν πολλά κορίτσια το ένα μετά το άλλο και μετά θα τα πετάξουν. Και δεν τους νοιάζουν οι αρρώστιες που μπορεί να μεταφέρουν στους άλλους ή να κολλήσουν οι ίδιοι.
Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι καλό να μπει και στην Ελλάδα το πρόγραμμα της σεξουαλικής αγωγής. Ας μπουν και στα σχολεία τα μαθήματα της ζωής κι όχι μόνο τα κλασικά μαθήματα."
Κώστας Μουστάκας




Και ο επίλογος:
"Πολλοί πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι της ηλικίας μας. Η κοινωνία όμως καθορίζει πότε κάποιος θα ερωτευθεί ή πότε θα θελήσει να έρθει σε ερωτική επαφή;Το να έχεις ερωτικές σχέσεις στην εφηβική ηλικία είναι πολύ φυσικό στις μέρες μας, απλά οι μεγάλοι αρνούνται να το πάρουν απόφαση. Βασικές προϋποθέσεις γι' αυτό όμως είναι να είσαι καλά ενημερωμένος και να μη φέρεσαι επιπόλαια, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να είμαστε η 3η χώρα στην Ευρώπη με τις περισσότερες εκτρώσεις σε ανήλικες κοπέλες.
Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Στο σχολείο είναι απαραίτητο να γίνεται μάθημα σεξουαλικής αγωγής, έτσι ώστε οι νέοι να είναι ασφαλείς και ελεύθεροι να κάνουν τις επιλογές τους."
Κατερίνα Σταθάκη