Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Το περιστέρι, ο Περικλής



Ο Περικλής ήταν ένα περιστέρι που ένας θείος μου βρήκε στο στάβλο του σε ένα τσουβάλι με καλαμπόκι. Τότε ήταν μωρό, ίσα ίσα πετούσε. Τον έφερε σπίτι μου, γιατί είχε έρθει για καφέ, και τον έβαλα σε ένα κλουβί για καρδερίνες, επειδή ήτανε μικρός, αλλά σε κάποιο χρονικό διάστημα μεγάλωσε και τον πήγα σε ένα σιδερένιο κλουβί, που ήταν περίπου 6 μέτρα μήκος και 2,5 μέτρα ύψος. Μετά από λίγο καιρό όμως έκανε αυγό, μα δεν μπορούσαμε να του δώσουμε άλλο όνομα, γιατί το είχαμε συνηθίσει.
Μια μέρα μας βγήκε έξω και πέταξε. Σε λίγη ώρα ακολούθησε τη μητέρα μου και ήρθε στο σπίτι. Καθότανε σε ένα τραπέζι που είχαμε έξω στην αυλή και τότε κατάλαβα πως είχε εξημερωθεί. Από τότε δεν τον ξαναβάλαμε στο κλουβί, τον είχαμε ελεύθερο, ζευγάρωσε και έκανε περιστεράκια.
Τον (την) είχα τέσσερα χρόνια. Περίπου τον Νοέμβρη του 2009 χάθηκε. Ο μπαμπάς μου είδε φτερά σε ένα χωράφι απέναντι από το σπίτι μας, μάλλον το σκότωσαν κ'φουγερακίνες (εμείς το λέμε έτσι, είναι ένα πουλί μεγάλο, παρόμοιο με αετό). Εγώ στενοχωρέθηκα πάρα πολύ, όταν μου το είπε ο πατέρας μου!
Μας λείπει πάρα πολύ.
Χρυσοβαλάντης Γρυμάνης
(ΥΓ: Ευτυχώς, τουλάχιστον, προλάβαμε να τον φωτογραφίσουμε, όταν είχαμε έλθει βόλτα με την τάξη στο χωριό)

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Περιήγηση στα χωριά μας μέρος ένατο: Στο Ρωγό








Το Ρωγό είναι ένα ήσυχο χωριό με πολλούς κατοίκους. Είχε παλιότερα ένα ρέμα, που για άγνωστους λόγους έχει στερέψει και πολλά χωράφια με ζώα και κηπευτικά που τα καλλιεργούν οι γεωργοί. Έχει και μια εκκλησία, την Κοίμηση της Θεοτόκου. Αν ποτέ το επισκεφθείτε, θα αντικρύσετε πολλούς περιστεριώνες, κουμάσια και κονάκια, πετρόκτιστα σπίτια και πέτρινες σκάλες που οδηγούν σε αμέτρητα σοκάκια. Λίγο πιο κάτω από την εκκλησία υπάρχει μια χαβούζα που τώρα τραβάνε νερό οι αγρότες για τα κηπευτικά τους, ενώ παλιά έπλεναν τα ρούχα τους οι γυναίκες. Ακόμα, το Ρωγό έχει δύο πλατείες και πολλά υπόστεγα από καλάμια.
Τέλος, το Ρωγό είναι ένα όμορφο χωριό με ευχάριστους κατοίκους.
Γιάννης Μήλας










Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Περιήγηση στα χωριά μας μέρος όγδοο: Στα Αϊπάτια


Στο χωριό μου, τα Αϊπάτια, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Θόδωρα, υπάρχει ένα παλιό γεφύρι. Αυτό χτίστηκε στη μνήμη μιας γυναίκας που πήγε να περάσει με τα παιδιά της από το ποτάμι και πνίγηκαν.
Κωνσταντίνα Γιγίνη

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Περιήγηση στα χωριά μας μέρος έβδομο:Το Περιβαλλοντικό Κέντρο Κορθίου και η Σχολή της Αγίας Τριάδας











Κ.Π.Ε. ΚΟΡΘΙΟΥ

Η Σχολή της Αγίας Τριάδας ιδρύθηκε στις 27 Ιουλίου 1813,
από τον ιερομόναχο Σαμουήλ Πλασίμη ή Σκαζή,ο οποίος ήταν
μέλος της Φιλικής Εταιρίας,όταν αγόρασε την έκταση αυτή έναντι
633 γροσίων,στο χωριό Μουσιώνας (μοσκές:άγριες τριανταφυλλιές)
με την εξαιρετική θέα στην κοιλάδα του Κορθίου.Η Σχολή αυτή απο-
τέλεσε την πρώτη Σχολή Ελληνικών γραμμάτων κατά την τουρκοκρα-
τία στην περιοχή αυτή.
Ο ιερομόναχος με τα προσωπικά του έξοδα και τη βοήθεια εύπο-
ρων συμπολιτών του έκτισε δύο κοινά σχολεία: Το Ελληνικό και το
Παιδαγωγικό Κατηχητικό.Εντός του χώρου έκτισε και ένα ναό αφιερω-
μένο στην Αγία Τριάδα.Για την καλύτερη λειτουργία της σχολής ο Σα-
μουήλ δώρισε την προσωπική του βιβλιοθήκη, η οποία εμπεριείχε 365
τόμους και χειρόγραφα.Σε καταγραφή του 1843 μετρήθηκαν μολις 190
και μια περίεργη, όπως χαρακτηριζεται, χάλκινη υδρόγειος σφαίρα. Καταγράφτηκε επίσης,η αυθεντική Χάρτα του Ρήγα.
Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν αναλάβει την ετήσια δαπάνη των
500 γροσίων για τους μισθούς των δασκάλων.
Γύρω στο 1843,η σχολή περιελάμβανε τους εξής χώρους :
-Mία μεγάλη αίθουσα διδασκαλίας
-Οικήματα διδασκάλων
-Μαγειρείο
-Διαμερίσματα φιλοξενίας σπουδαστών.
Το συγκρότημα ήταν περιτειχισμένο σε ύψος 4μ. και υδροτήθηκε
με πόσιμο νερό και υδραγωγείο.Κατασκευάστηκε,επίσης,δεξαμενή με
κρήνη,καλύπτοντας όχι μόνο τις ανάγκες της Σχολής,αλλά και ολόκληρης
της περιοχής του Κορθίου.
Η Σχολή απέκτησε μεγάλη σημασία και φήμη,την περίοδο που την διηύθυνε ο Παγκράτιος Κουμέλης, καθώς φοίτησαν πολλοί μορφωμένοι Ανδριώτες και ομογενείς,επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι.
Αρχικά η Σχολή ανήκε στη Μονή Αγίας Τριάδας.Το 1818 με ενέργεια του Σαμουήλ τιμήθηκε ως Σταυροπηγιακή από τη Μεγάλη εκκλησία.Έτσι με την
επίβλεψη του εκάστοτε σχολάρχη και των επιτρόπων,γινόταν η διαχείριση
της περιουσίας και των καλλιεργήσιμων κτημάτων προς όφελος της Σχολής.
Όμως κατά την μεταπολίτευση του 1862,το ιδιοκτησιακό καθεστώς άλλαξε.Μετά από αναφορά της επιτροπής της Σχολής του Κορθίου η Μονή
παραχωρήθηκε δια νόμου στο ελληνικό Σχολείο Κορθίου ,που στεγαζόταν
στους χώρους της.Στις εγκαταστάσεις του κτιριακού συγκροτήματος μετά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που κατήργησε το Ελληνικό Σχολείο ή Σχολαρχείο,λειτούργησε Δημοτικό Σχολείο απ'το 1929 ως το1991.
Το 2003,ο Δήμος Κορθίου υπέγραψε σύμβαση με το ΥΠΕΠΘ για να λειτουργήσει στο χώρο αυτό Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.Έτσι,το Κ.Π.Ε. Κορθίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 2004 πλαισιωμένο με δύο εκπαιδευτικούς.Το 2005 λειτούργησε με πέντε εκπαιδευτικούς και το 2008 λειτούργησε εκ νέου με 4 εκπαιδευτικούς-έτσι όπως συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και σήμερα-οι οποίοι υλοποιούν 4 εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές όλων των βαθμίδων.
Στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Κορθίου Άνδρου οι μαθητές βιώνουν,
αναλύουν και κατανοούν,μέσα από συγκεκριμένα προγράμματα τη σχέση τους
με το περιβάλλον,την αλληλεξάρτηση των φυσικών φαινομένων και τα αποτελέσματα μιας ανθρώπινης παρέμβασης σε ένα οικοσύστημα,τις εναλλακτικές λύσεις σε ένα περιβαλλοντικό ζήτημα,τις τοπικές συνήθειες, κι από
εκεί αντλούν μέσα από τη δράση τους νέες στάσεις και ήθος απέναντι στο
περιβάλλον.Για τις ανάγκες της λειτουργίας των εκπαιδευτικών προγραμμάτων,
προστέθηκαν ακόμα αίθουσες,το εργαστήριο φυσικοχημείας,με πλήρη εξοπλισμό
οργάνων και μέσων για την κάλυψη των προγραμμάτων και το εργαστήριο πηλού για την διάδοση της παραδοσιακής τέχνης της κεραμικής.
Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Έκπαίδευσης δεν στοχεύει μόνο στο
εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και στην κοινωνία,όπου ενημερώνει,προβληματίζει
και ευαισθητοποιεί τις κοινωνικές ομάδες με ζητήματα που αφορούν τον τόπο
και ειδικότερα την οικονομία της άντλησης φυσικών πόρων,τη διαχείριση του
χώρου και την ισορροπία του ανθρώπου με το περιβάλλον που οδηγεί στην
αειφόρο ανάπτυξη.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ







Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Περιήγηση στα χωριά μας μέρος έκτο: Στη Λαρδιά








Το χωριό μου είναι η Λαρδιά. Το αξιοθέατό της είναι μια όμορφη βρύση. Υπάρχει εκεί και μια μικρή γέφυρα και από κάτω περνάει ένα ποτάμι. Οι χωριανοί πάνε και παίρνουνε νερό από τη βρύση. Πάνε και τα ζώα και πίνουν νερό, γιατί είναι ωραίο και δροσερό. Παλιά οι άνθρωποι λέγαν ότι το νερό αυτής της βρύσης είναι άγιο, γιατί από κει παίρναν νερό όλοι.
Αντώνης Γιαμπάνης