Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Το σχολείο που ονειρεύομαι

   Το σχολείο είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της ζωής των παιδιών και πρέπει να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους εκεί. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει, τουλάχιστον όχι στην χώρα μας. Ένα βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη καθηγητών. Μερικοί καθηγητές έρχονται μετά την μέση της σχολικής χρονιάς ή μπορεί να μην έρθουν και καθόλου, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην διδαχθούν καθόλου ορισμένα μαθήματα και να έχουν σημαντικά κενά στην εκπαίδευση τους. Συνήθως τα μαθήματα που παραλείπονται είναι αυτά που θεωρούνται "δευτερεύοντα", όμως στην πραγματικότητα είναι εξίσου χρήσιμα στην σωστή εκπαίδευση του παιδιού όσο και όλα τα άλλα μαθήματα.
   Ένα άλλο πρόβλημα είναι οι χώροι στους οποίους γίνεται η διδασκαλία. Τα περισσότερα σχολικά κτήρια είναι παλιά  και έχουν προβλήματα θερμομόνωσης, με αποτέλεσμα οι μαθητές να είναι πλήρως εκτεθειμένοι στο κρύο. Αυτό το πρόβλημα, σε συνδυασμό με την έλλειψη χρημάτων για την τροφοδότηση των καλοριφέρ, καθιστά το περιβάλλον της διδασκαλίας ακατάλληλο. Το κρύο και οι ψυχροί λευκοί τοίχοι απωθούν τον μαθητή από τον σχολικό χώρο. Εξάλλου κανένας μας δεν θα ήθελε να βρίσκεται σε μία ψυχρή τάξη να παπαγαλίζει το περιεχόμενο ενός βιβλίου.
   Έτσι η πλειοψηφία των μαθητών, δικαιολογημένα πιστεύω, βλέπει το σχολείο ως κάτι βαρετό και ανούσιο και περιμένει υπομονετικά τις μέρες να περάσουν και τη σχολική χρονιά να τελειώσει. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό, είναι να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των σχολείων. Για εμένα το ιδανικό σχολείο θα ήταν ένα σχολείο με ζωντανές, ζεστές τάξεις, γεμάτες χρώματα, έτοιμες να υποδεχτούν και να καλημερίσουν τον μαθητή με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Για εμένα στο ιδανικό σχολείο το μάθημα δεν θα γινόταν παπαγαλίζοντας ένα βιβλίο αλλά οι μαθητές θα έκαναν πειράματα, θα έβλεπαν ταινίες και θα έκαναν έρευνες, θα ανακάλυπταν μόνοι τους αυτά που τώρα ένα βιβλίο προσπαθεί να τους μάθει. Στο ιδανικό σχολείο δεν θα χρειάζεται να κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα γιατί θα σου καλύπτει όλες τις ανάγκες και θα προωθεί τα ταλέντα του κάθε παιδιού ξεχωριστά.
   Μπορεί το σχολείο που ονειρεύομαι να βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά από τα σημερινά σχολεία, αλλά ελπίζω μια μέρα τα σχολεία να γίνουν κάπως έτσι, γιατί ίσως τότε όλα σε αυτή την χώρα να γίνουν λίγο καλύτερα.



Ναταλία Νικολάου

Το σχολείο των ονείρων μου

            Το σχολείο εξωτερικά περιβάλλεται από έναν μεγάλο κήπο, με δέντρα και πολλά διαφορετικά είδη λουλουδιών. Εσωτερικά περιέχει κλειστά γήπεδα ποδοσφαίρου, βόλεϊ και μπάσκετ, μια τεράστια βιβλιοθήκη και μία τραπεζαρία, ωραία διακοσμημένη με ζωγραφιές στους τοίχους, όπου οι μαθητές τρώνε το γεύμα τους.
    Καθώς πηγαίνουμε στις τάξεις, οι τοίχοι δεξιά και αριστερά είναι στολισμένοι με διάφορους πίνακες και φωτογραφίες.Οι τάξεις είναι βαμμένες με ωραία χρώματα, έτσι ώστε το μάθημα να είναι πιο ευχάριστο. Επίσης σε κάθε μία από τις αίθουσες υπάρχουν δύο μεγάλα παράθυρα, από τα οποία περνάει το φως του ήλιου κάθε πρωί. Τα παιδιά κάθονται ανά δυάδες, σε αναπαυτικές καρέκλες με ροδάκια, ενώ γράφουν πάνω σε κανονικά γραφεία. Η έδρα του καθηγητή σε κάθε τάξη βρίσκεται μπροστά από έναν τεράστιο πίνακα.
    Στα διαλείμματα οι καθηγητές περνάνε την ώρα τους σε μία μεγάλη και φιλόξενη αίθουσα, η οποία τις κρύες μέρες του χειμώνα κλιματίζεται.
   Το γραφείο του διευθυντή είναι ευρύχωρο, στους τοίχους υπάρχουν χάρτες και πίνακες διάσημων ζωγράφων. Μέσα, εκτός από την έδρα, που βρίσκεται μπροστά από ένα μεγάλο παράθυρο όπου μπορείς να δεις από εκεί όλο το προαύλιο, υπάρχει μια βιβλιοθήκη με λογοτεχνικά βιβλία και στην άκρη της αίθουσας ένα τζάκι, το οποίο ο διευθυντής το ανάβει, για να ζεσταθεί όταν κάνει πολύ κρύο.
   Τέλος κάτι που ξέχασα να σας πω είναι, πως τον χειμώνα σε όλες τις αίθουσες του σχολείου στρώνουμε ωραία κόκκινα χαλιά με μικρά μαύρα σχεδιάκια στις άκρες.

 Και ποιος δεν θα ήθελε να πηγαίνει σε αυτό το σχολείο!!



Αποτέλεσμα εικόνας για school

Ιωάννα Καρπούζη.