Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ζω στην Ελλάδα του σήμερα. Ονειρεύομαι την Ελλάδα του αύριο.



Όλοι ξέρουμε πως η Ελλάδα του σήμερα περνάει κρίση, οικονομική κρίση για την ακρίβεια. Αυτή η κρίση έχει φέρει πολλά προβλήματα , όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά. Σήμερα λοιπόν μέσα σε αυτήν την εποχή που ζούμε καλούμαι να ονειρευτώ την Ελλάδα του αύριο. Μια Ελλάδα πολύ διαφορετική από αυτήν που σκέφτεστε στο άκουσμά της. Αλλά πρώτα ας αναλύσουμε λίγο την Ελλάδα του σήμερα. Δεν θα μιλήσω με ποσοστά, αριθμούς, ονόματα και θεωρίες, παρά μόνο από την πλευρά μιας έφηβης.
Για έναν έφηβο η εποχή στην οποία ζει φαίνεται σκληρή. Πάνω που αποφασίζει να μεγαλώσει, κάποιος ή μάλλον κάποιοι αποφασίζουν να του κόψουν τα φτερά. Κάθε φορά που συναντώ κάποιον μεγαλύτερό μου, καλά ενημερωμένο για το τι γίνεται σήμερα, μου ζητά συγνώμη για το αβέβαιο μέλλον μου. Αυτό με εκνευρίζει πολύ, έως πάρα πολύ μερικές φορές. Θεωρούν πως ζούμε σε ένα δικό μας κόσμο και έχουμε πλήρη άγνοια για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Δεν είναι όμως έτσι. Είμαστε, όσο ενημερωμένοι πρέπει να είμαστε, έτσι ώστε να καταφέρουμε να απολαύσουμε κιόλας λίγο αυτήν την υπέροχη περίοδο της ζωής μας. Καταλαβαίνω πως η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας. Χρωστάει πολλά και ίσως να χρωστάει για μια ζωή, κάνοντας τον απλό κόσμο που δεν έφταιγε σε τίποτα να πληρώνει, ενώ οι άλλοι, αυτοί που είναι πιο ψηλά και ίσως πέφτει πάνω τους το περισσότερο φταίξιμο, να περνούν ζωή και κότα. Όμως έχω κι εγώ το δικαίωμα να ονειρευτώ μία καλύτερη Ελλάδα του μέλλοντος για μένα και για τα παιδιά μου.
Ζω 20 χρόνια μετά σε μία Ελλάδα αντίστοιχη της σημερινής Ελβετίας. Ισχυρή, δυνατή που έχει αντλήσει μόνο τα καλά από αυτήν την κρίση που πέρασε, κάνοντας μία νέα αρχή. Η Ελλάδα είναι μία από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης, έχει το ισχυρότερο νόμισμα και τους λιγότερους ανέργους από κάθε άλλη φορά. Δωρεάν παιδεία, δωρεάν ιατρική περίθαλψη, αυτά υπάρχουν στην Ελλάδα των ονείρων μου. Το πιο σημαντικό όμως απ'όλα είναι είναι πως η Ελλάδα μου έχει ανθρώπους χαρούμενους και ήρεμους, όχι μίζερους, μουτρωμένους και αγχωμένους όπως είναι σήμερα.
Ξέρω πως το όνειρό μου είναι παράλογο, αλλά χωρίς όνειρα δεν ζεις. Για να το κάνω πιο απλό, το μόνο που θα ήθελα για την Ελλάδα του αύριο είναι να έχει ανθρώπους χαρούμενους και αισιόδοξους, γιατί αν υπάρχει θέληση και αισιοδοξία όλα μπορούν να διορθωθούν, ακόμα και αν είσαι ένα βήμα πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή.
Αυγουστίνα Μάστορη
Τάξη Γ΄Γυμνασίου