Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Η λέσχη του Σαββάτου: Η αρχή


Για τις διακοπές των Χριστουγέννων στη Νεοελληνική Γλώσσα δεν είχαμε ασκήσεις (κάτι που μας χαροποίησε, όταν το ακούσαμε), αλλά είχαμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο (κάτι που μας δυσαρέστησε λίγο). Όταν ήρθε η μέρα να παρουσιάσουμε τα βιβλία, ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι. Μόλις μπήκε λοιπόν η καθηγήτρια στην τάξη, όλοι φωνάζαμε για να διαβάσουμε τις παρουσιάσεις (όχι επειδή θέλαμε να μάθουμε τι γίνεται σε κάθε βιβλίο, αλλά για να χάσουμε λίγο μάθημα). Εκείνη όμως μας είπε πως δεν θα παρουσιάσουμε σήμερα, αλλά θα φτιάξουμε λέσχη ανάγνωσης και κάθε βδομάδα θα παρουσιάζουμε διάφορα βιβλία. Όλοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό, όχι γιατί ήταν το όνειρο της ζωής μας να κάνουμε λέσχη ανάγνωσης, αλλά από κάτι άλλο, από φόβο μήπως δεν προλαβαίνουμε να διαβάζουμε βιβλία ή από κάτι άλλο που δεν μπορώ να περιγράψω. Για να σας πω την αλήθεια (χωρίς να το πείτε στην κυρία Σκόρδου) μάλλον δεν μας πολυάρεσε η ιδέα της λέσχης, ούτε κι εγώ ενθουσιάστηκα και πάρα πολύ, μέχρι που ήρθε η πρώτη φορά που η λέσχη μας μπήκε στο μοναδικό χώρο της βιβλιοθήκης μας.
Το συναίσθημα που ένιωσα τη στιγμή εκείνη δεν περιγράφεται.
Χαρά, συγκίνηση, μαγεία, δεν ξέρω πώς να το πω.
Ένιωσα πως όλα εκείνα τα βιβλία περίμεναν εφηβικά χέρια να γυρίσουν τις σελίδες τους.
Ένιωθα υποχρέωση προς τα βιβλία να διαβάσω κάποια από αυτά.
Πηγαινοερχόμουν στους διαδρόμους, βλέποντας βιβλία από δω κι από κει και φούντωνε η θέλησή μου να διαβάσω μερικά που πάντα ήθελα, πχ την ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων ή για τον Μ. Αλέξανδρο κ.α.
Ειδικά όταν άρχισαν οι παρουσιάσεις, μαγεύτηκα πραγματικά. Ήταν σαν να είναι μαζί μας ολόκληρο χωριό που ήθελε να το βοηθήσουμε να καταστρέψει ένα εργοστάσιο, σαν ο Όλιβερ Τουίστ να μας ζητάει να φάει και σαν η Άννα Φρανκ να μας λέει πώς ήταν η ζωή, όταν κυβερνούσε ο Χίτλερ.
Και όλα αυτά ζωντανά, μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά λέξεις πάνω σε παλιά βιβλία ή χειρόγραφες λέξεις, ίσως χωρίς τόνους, πάνω σε ένα τετράδιο και όλο αυτό το μαγικό συναίσθημα δημιουργείται στο χώρο της βιβλιοθήκης σε μια παρέα παιδιών της Α΄Γυμνασίου μια κρύα νύχτα του Ιανουαρίου.
Από τότε, περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο Σάββατο, για να ξαναζήσω όλη αυτή τη μαγεία. Με άλλα βιβλία, άλλες λέξεις, αλλά πάντα η ίδια μαγεία.
Αυγουστίνα Μάστορη

2 σχόλια:

  1. Αυγουστίνα, να την προσέχετε την κυρία Σκόρδου. Ασκεί κάποια μαγεία στα παιδιά και τότε αυτά αρχίζουν και διαβάζουν βιβλία. Μετατρέπει, μάλιστα, και τις κρύες νύχτες του Σαββάτου σε θερμές. Το χειμώνα σε άνοιξη. Δεν είναι ασήμαντα πράγματα αυτά. Προτείνω για προκαταρτική της τιμωρία, να τη βάζετε κάθε Σάββατο, πρίν μιλκήσετε για το βιβλίο που διαβάσατε όλοι, να σας μιλάει και για ένα ακόμα που διάβασε αυτή. Αν δεν της φτάσει αυτή η τιμωρία, ειδοποιήστε με να πάρουμε και β΄ πακέτο μέτρων.

    Φιλιά. Μας ενθουσιάζετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κ.Μάνεση θα ήθελα να μου στείλετε το β' πακέτο μέτρων γιατί μόλις άκουσε η κ.Σκόρδου πως θα μας παρουσιάζει και εκείνη βιβλία κα-τα-χά-ρη-κε!!!

    Αυγουστίνα Μάστορη

    ΑπάντησηΔιαγραφή