Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Ένα γράμμα στον εαυτό μου από το μέλλον

Γεια,
Είμαι η Ναταλία 50 χρόνια μετά. Η αλήθεια είναι ότι η γη τώρα είναι αρκετά διαφορετική. Καταρχάς, πλέον  δεν μπορούμε να απολαύσουμε το περιβάλλον όπως εσείς το απολαμβάνετε. Εσύ, όταν ανοίγεις το παράθυρο σου το πρωί, αντικρίζεις τη θάλασσα, λίγα σπίτια και αρκετά δέντρα. Όμως εγώ τώρα, όταν ανοίγω το παράθυρο μου το πρωί, αντικρίζω άπειρες πολυκατοικίες και μια θάλασσα που πιο πολύ με κάδο απορριμμάτων μοιάζει.
    Περιττό να πω ότι τα δάση είναι πλέον ανύπαρκτα. Όσα έχουν απομείνει προφυλάσσονται πολύ καλά και δεν είναι επισκέψιμα. Επίσης θέλω να ξέρεις ότι κάθε σταγόνα νερού που εκεί ξοδεύετε άσκοπα, εμείς εδώ την πληρώνουμε πολύ ακριβά. Τώρα το εμφιαλωμένο νερό είναι πολύ ακριβό και νερό στο σπίτι μου παρέχεται μόνο για δύο ώρες την ημέρα.
    Η τοπική αγροτική παραγωγή και η κτηνοτροφία δεν υπάρχουν πλέον. Τα εδάφη είναι άγονα και έχουν καταστραφεί από τις πυρκαγιές. Ακόμα και τις βόλτες που κάνατε εσείς τότε τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν  να τις απολαύσουν. Γιατί πλέον όταν βγαίνουμε έξω πρέπει να έχουμε μαζί μας μια ομπρέλα, η οποία μας προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτινοβολίες του ήλιου και μια μάσκα που φιλτράρει τον αέρα που εισπνέουμε.
    Υπάρχουν βέβαια και τα θετικά του να ζεις σε αυτή την εποχή. Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και έχουν εφευρεθεί απίστευτες μηχανές. Όμως η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν μπορεί να γεμίσει το κενό που υπάρχει. Έτσι είναι ο κόσμος τώρα. Για αυτό εσείς να προσέχετε πολύ αυτό που έχετε, γιατί μόνο όταν το χάσετε θα καταλάβετε πόσο σημαντικό ήταν.


   


Νικολάου Μαρίνου Ναταλία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου