Μια φορά κι έναν καιρό στο Κόρθι της Άνδρου...

(Σήμερα φιλοξενούμε στο ιστολόγιό μας ιστορίες που έγραψαν οι μαθητές της Α΄γυμνασίου,με αφορμή το κείμενο: "Τα φαντάσματα, της Μ. Ιορδανίδου" στο μάθημα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας).

Μια φορά κι έναν καιρό στα χρόνια των νεραϊδών και των φαντασμάτων, σ' ένα μικρό χωριό της Άνδρου, την Αλαμανιά, υπήρχε ένας άνθρωπος, ο μπάρμπα- Παναγιώτης, που ήταν λίγο φοβιτσιάρης. Κάποιες μέρες της εβδομάδας, έπρεπε να πάει στο χωράφι του έξω από το χωριό για να ποτίσει. Συνήθως πήγαινε βραδινές ώρες, γιατί τότε είχε νερό για πότισμα. Μια μέρα λοιπόν, αργά το βράδυ, πήγε να ποτίσει και έτσι μόνος του έσκαβε το χωράφι. Περνώντας ένας χωριανός τον είδε και σκέφτηκε να τον πειράξει. Άρχισε λοιπόν να πετάει πέτρες στα δέντρα γύρω από το χωράφι. Τότε ο μπάρμπα- Παναγιώτης άρχισε να λέει το "Πάτερ ημών" και να σταυροκοπιέται. Μετά από λίγο όμως, παρατάει όπως ήταν το χωράφι του και άρχισε να τρέχει μέχρι το Καλορικό (ένα χωράφι κοντά στο ποτάμι). Ο συχωριανός συνέχισε να ρίχνει πέτρες στα δέντρα. Ο μπάρμπα- Παναγιώτης βέβαια, έφτασε στο σπίτι του τρομαγμένος. Γι΄αυτόν αυτή η ιστορία ήταν πολύ τρομακτική, για μας όμως αστεία.



Στο Βουνί, πάλι, φοβούνταν τις νεράιδες που αντάμωναν στο τρίστρατο στις 12 το μεσημέρι ή στις 12 το βράδυ, γι' αυτό κανείς δεν περνούσε από κει μήπως του συμβεί κάτι κακό.
Ένα αγοράκι όμως πέρασε από τρίστρατο στις 12 το μεσημέρι και πάτησε μια νεράιδα. Το πόδι του έμεινε κοντό,γιατί η νεράιδα του έκανε μάγια. Έτσι, μεγαλώνοντας, οι γονείς του σκέφτηκαν να το πάνε στον παπά του χωριού να τον διαβάσει. Ο παπάς μάζεψε όλες τις νεράιδες στο σπίτι και με διάφορα ιερά λόγια τις έκανε να μιλήσουν. Έτσι του είπαν ότι ο μικρός είχε πατήσει μια νεράιδα, μα δυστυχώς δεν μπορούσε να γίνει κάτι, γιατί την είχε σκοτώσει ένας κεραυνός. Ο παπάς τότε άρχισε να τις χτυπάει,με αποτέλεσμα να φύγουν και να πάνε στο δώμα του απέναντι σπιτιού και να αρχίσουν το χορό με το άκουσμα του βιολιού. Οι χωριανοί άκουσαν τα τραγούδια και τους χορούς και τρομοκρατήθηκαν. Ο μικρός,βέβαια,μέχρι που πέθανε,είχε το πόδι του μικρότερο και οι άνθρωποι μέχρι σήμερα διηγούνται τις τρομακτικές ιστορίες των νεραϊδών και κάποιοι ακόμα τις πιστεύουν.
Βιολέττα Γιαννίση
Α' Γυμνασίου



Πριν από πολλά χρόνια, ένας ψαράς με το γιο του και την παλιά ξύλινη βάρκα τους είχαν πάει στο Στενό να ψαρέψουν. Ήταν πολύ φτωχοί και από τα λίγα ψάρια που έπιαναν στα δίχτυα τους,μόλις κατάφερναν να επιβιώσουν. Εκείνη τη μέρα,έριξαν τα δίχτυα νωρίς το πρωί και περίμεναν να νυχτώσει, για να τα μαζέψουν. Όταν βγήκε το πρώτο αστέρι, άρχισαν να μαζεύουν τα δίχτυα τους με αγωνία. Ξαφνικά τα δίχτυα κάπου μπλέχτηκαν και δεν μπορούσαν να τα σηκώσουν. Ο γιος του ψαρά, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, καλός κολυμβητής, χωρίς να το σκεφτεί, βούτηξε στα μαύρα νερά,για να τα ξεμπλέξει. Αργούσε όμως να ξαναβγεί στην επιφάνεια και ο πατέρας ανησυχούσε. Ξαφνικά, βλέπει δυο τεράστια πλοκάμια χταποδιού, ψηλά σαν κατάρτι καραβιού, να ξεπροβάλουν από το βυθό. Το ένα ήταν τυλιγμένο στο άψυχο πια κορμάκι του γιου του. Ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε το γιο του, αφού σε λίγο το τεράστιο χταπόδι χάθηκε στα βαθιά νερά.
Σοφία Χαρούλη
Α΄Γυμνασίου

Τα παλιά τα χρόνια,τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στη Χώρα, από τα χωριά του Κορθίου, με τα πόδια. Μια μέρα, κάποια παιδιά από του Κοχύλου, ξεκίνησαν για το σχολείο στις 5 το πρωί. Μετά από πολλή ώρα περπάτημα, τα παιδιά ξαποστάσανε σε μια εκκλησία στα Διποτάματα και εκεί είδανε ένα γέρο. Εκείνος τους είπε πως ήταν άστεγος και πολύ φτωχός. Τον ρωτήσανε πώς τον λένε, αλλά εκείνος δεν απαντούσε. Την άλλη μέρα,ξαναπήγανε να τον δούνε, μα δεν ήταν εκεί. Ρώτησαν όλο το χωριό, μα εκείνοι δεν τον ήξεραν. Τα παιδιά ένιωσαν τρομαγμένα, αλλά και απογοητευμένα που δεν θα ξαναέβλεπαν το γέρο.
Γιάννης Πανταζής
Α΄Γυμνασίου

Κάποτε στο Κόρθι, υπήρχε ένα τρομακτικό τέρας,το οποίο βγήκε από τη θάλασσα. Το τέρας αυτό ήρθε από τα Τρομάρχια και πέρασε το βουνό, φτάνοντας στις Κρεμμύδες, όπου ξαναέπεσε στη θάλασσα. Οι κάτοικοι έτρεχαν να σωθούν,αφού το τέρας κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμά του. Οι καλλιέργειες υπέστησαν σοβαρά προβλήματα, ενώ οι κάμποι γέμισαν χώματα και πέτρες. Κάποιοι άνθρωποι που το είδαν κλείστηκαν στα σπίτια τους,με το φόβο ότι το τέρας ήταν σαρκοφάγο και το ονόμασαν: "γιγάντιο κροταλία".
Νίκος Σωτήρος
Α΄Γυμνασίου




Μια αληθινή τρομακτική ιστορία συνέβηκε το Φεβρουάριο του 1983, όταν έγινε το ναυάγιο του Χρυσή Αυγή στον Κάβο Ντόρο. Το πλοίο είχε ξεκινήσει από τη Ραφήνα με 9-10 μποφόρ θάλασσα, είχε φορτώσει βυτιοφόρα με καύσιμα, φορτηγά και μερικούς επιβάτες.
Όταν το πλοίο έμπαινε στον Κάβο Ντόρο, που όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο πέρασμα είναι για τα πλοία, έγινε μετατόπιση των φορτηγών και έκρηξη από τα βυτιοφόρα, με αποτέλεσμα να βυθιστεί. Ορισμένοι επιβάτες κατάφεραν να σωθούν από πλοία που πήγαν για βοήθεια, όμως 26 άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλοί Άνδριώτες , πνίγηκαν στα παγωμένα νερά του Κάβο Ντόρο.
Στο λιμάνι του Γαυρίου, έχει στηθεί μνημείο, που αναγράφει τα ονόματα όσων χάθηκαν στο ναυάγιο εκείνη την τρομακτική νύχτα.
Μαργαρίτα Τηνιακού
Α΄Γυμνασίου