Οι νέοι σε ηλικία άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να επιδράσουν θετικά ή αρνητικά στην πορεία μιας κοινωνίας και είναι αναρίθμητα τα παραδείγματα της δράσης τους για το κοινό καλό. Ακόμα, είναι εκείνοι που σε δύσκολους καιρούς και στιγμές, αναλαμβάνουν να ξυπνήσουν τους υπόλοιπους από τον παρατεταμένο λήθαργο και παίρνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διαδηλώσεις, κινήματα και στους περισσότερους κοινωνικούς αγώνες. Εξαιτίας της οξυδέρκειάς τους, προσαρμόζονται ταχύτατα στα νέα δεδομένα και τελικά δρουν καταλυτικά στη διαμόρφωση της κοινωνίας, αποτελώντας τη μελλοντική της βάση, τους αυριανούς πολίτες. Όλα αυτά όμως είναι εφικτά μόνο στην περίπτωση που τους δοθεί βήμα και πεδίο δράσης από τους εκάστοτε ιθύνοντες και δεν διαταραχθούν πιθανώς οι ισορροπίες και τα όρια.
Παναγιώτης Τσορτανίδης
Η στάση των νέων ως προς τον σύγχρονο κόσμο ποικίλλει, αν και χαρακτηρίζεται συνολικά από έναν παθητικό τρόπο σκέψης, ο οποίος τις περισσότερες φορές οδηγεί σε λανθασμένες ενέργειες. Παρατηρείται ότι αρκετοί νέοι μένουν άπραγοι σε ορισμένες κρίσιμες καταστάσεις που απαιτούν τη συμβολή τους αλλά σχεδόν "επαναστατούν", όταν πρόκειται για κάτι που αφορά το συμφέρον τους, γεγονός που οφείλεται στην ελλιπή επίγνωση του κόσμου, που τους διακατέχει. Αναμφισβήτητα αυτή η κατάσταση δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο των νέων, όμως ένα μεγάλο ποσοστό δυστυχώς ενεργεί σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο σκέψης...Θα περίμενε λοιπόν κανείς οι νέοι σήμερα να ήταν πιο αντιδραστικοί σε μείζονα ζητήματα, με τα οποία όμως δεν ασχολούνται. Ζητήματα, όπως η παιδεία, η υγεία, τα ατομικά δικαιώματα και το περιβάλλον, δεν είναι στις προτεραιότητες πολλών εκ των νέων. Αυτό δεν συμβαίνει βέβαια επειδή όλα λειτουργούν άψογα και δεν χρειάζονται καμιά αλλαγή. Αντιθέτως.Όμως οι νέοι δυστυχώς, αν και έχουν τη δύναμη, δεν έχουν την τάση να επιμείνουν στο να ζητούν αλλαγές.
Νίκη Μαγκανιώτου
Η συμπεριφορά των νέων δεν αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα μια συγκεκριμένης μερίδας ή ενός ορισμένου ποσοστού νέων ανθρώπων. Όλοι οι νέοι επιθυμούν να αποκτήσουν κάποια εξουσία, ώστε να αλλάξουν όλα όσα δεν τους ικανοποιούν ή τους απογοητεύουν. Αυτό που διαφέρει από άτομο σε άτομο είναι ο τρόπος που εκφράζεται. Άλλος θα το εκφράσει έντονα σαν έναν τρόπο διαμαρτυρίας, άλλος περισσότερο έντονα με οργανωμένες διαδηλώσεις, εξεγέρσεις και άλλες επαναστατικές ενέργειες, ενώ κάποιος άλλος ενδέχεται να μην το εκφράσει και να το καταπνίξει μέσα του, κουβαλώντας το σαν κρυφό παράπονο.
Σοφία Σκόρδου
Σε τι όμως οφείλεται όλο αυτό; Γιατί έχουν τόση ένταση μέσα τους και τόσο πάθος για την ελευθερία; Ίσως τώρα να έχει αρχίσει να εμφανίζεται τόσο έντονα το ξέσπασμα μετά από τόσα χρόνια καταπίεσης και φόβου. Συγκεκριμένα, επειδή είχαν υπάρξει στο παρελθόν δύσκολα χρόνια και οι άνθρωποι δεν ήταν καθόλου ελεύθεροι, έχουν περάσει υποσυνείδητα στους νέους αυτή την ανάγκη να ζουν ελεύθερα και να κάνουν πράξη ό,τι πιστεύουν, χωρίς να περιορίζονται από κανόνες.
Είναι φανερό ακόμη ότι και η παιδεία έχει συμβάλει σ' αυτό, αφού έχει μάθει τους νέους να υποστηρίζουν τις απόψεις τους και να μην τα παρατούν με την πρώτη δυσκολία.
Μένια Χρυσοστράτη
Οι νέοι σήμερα δεν έχουν αντιληφθεί ότι η εποχή στην οποία ζουν είναι κομφορμιστική, δηλαδή τους προσαρμόζει στα κοινωνικά "πρέπει" και έχουν πέσει στην παγίδα, πιστεύοντας ότι έχουν όλες τις ελευθερίες να επιλέξουν τι θέλουν και τι δεν θέλουν στη ζωή τους. Δέχονται λοιπόν παθητικά οτιδήποτε, χωρίς να διαχωρίζουν τα ουσιώδη από τα μη ουσιώδη, τους επιβάλλουν έναν τρόπο ζωής και δεν αντιδρούν. Απλώς δέχονται και εκτελούν, διότι νομίζουν ότι οι ιδέες αυτές είναι δικές τους, η κοινωνία τους κάνει να πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι, ενώ βρίσκονται σε αρκετά βαθύ λήθαργο και όλα γύρω τους είναι προσαρμοσμένα, ώστε να τους κρατάνε εκεί.
Μαρία Δράκου
Και έτσι θα περάσει και αυτή η γενιά νέων και θα έρθει η επόμενη πιο "μαλακή" ακόμα, πιο ανίδεη για τους κινδύνους και έτοιμη να υποκύψει σε κάθε είδους εξουσία, σε κάθε φετίχ των πολυεθνικών, σε κάθε νέα ιδέα της αγοράς. Όταν όμως ξεχνάς το παρελθόν σου, επαναλαμβάνεις τα λάθη που είχες κάνει, και οι σημερινές και μελλοντικές κυβερνήσεις των "δυτικών" χωρών δεν επωφελούνται από εμπόλεμες καταστάσεις, επωφελούνται από τον έλεγχο των μαζών και της αγοράς. Γι' αυτό πρέπει οι σημερινοί νέοι να σηκώσουν ανάστημα, να μην παραπονούνται για την κατάσταση στον κόσμο, αλλά να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να την αλλάξουν. Να μην κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν οι προηγούμενοι. Να καταλάβουν ότι έχουν φωνή, φωνή η οποία μπορεί να υπερτερήσει όλων των άλλων. Και τέλος, να αφήσουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος από ό,τι τον βρήκαν.
Δημήτρης Νιτσόλας