Η φετινή μας εκδρομή στην Αθήνα

Η φετινή μας εκδρομή στην Αθήνα-για τρίτη συνεχή χρονιά-έγινε στο τετραήμερο από Πέμπτη 17/5 έως και Κυριακή 20/5. Τέσσερις γεμάτες μέρες. Στην αρχή γεμάτες νερό, αφού έβρεχε ασταμάτητα, λες και ήθελε να μας τρομοκρατήσει που ντυθήκαμε καλοκαιρινά και εξορμήσαμε Μάη μήνα, οι άφρονες. Η πρώτη μας επίσκεψη στο ναό της δημοκρατίας, στη Βουλή, όπου ξεναγηθήκαμε και ενημερωθήκαμε για την ιστορία του κτιρίου. Τόση ιστορία μαζεμένη σε ένα κτίριο, κι εμείς που νομίζαμε ότι η Βουλή είναι μόνο πολιτικές συζητήσεις και αγορεύσεις! Άραγε βαραίνει το ίδιο η ιστορία και για τους εκλεκτούς του λαού που μπαίνουν σ'αυτό το κτίριο; Ή μάλλον... πότε αρχίζουν να συνηθίζουν αυτό το βάρος;

Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην επιστήμη. Στο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών, επισκεφθήκαμε τρία μουσεία, Ορυκτολογίας, Παλαιοντολογίας και Ζωολογίας. Δίπλα σε φοιτητικές παρέες, αφισοπόλεμο και τραπεζάκια παρατάξεων, τρεις χώροι γεμάτοι πολύτιμα εκθέματα, που μας γνώρισαν τον ορυκτό πλούτο και την πανίδα της χώρας μας και άλλων χωρών και μας έδωσαν μια εικόνα για το πώς ήταν η γη και η ζωή πάνω σ'αυτήν πριν από πολλά χρόνια. Πολύτιμη κι εδώ η ξενάγηση των ειδικών επιστημόνων, που έλυσαν όλες τις απορίες μας και μας έδειξαν πόσο συναρπαστικό παιχνίδι είναι η γνώση.

 Την ίδια μέρα, βρεθήκαμε και στο Αστεροσκοπείο, αλλά εκεί το πρόγραμμα δεν προσέλκυσε τόσο το ενδιαφέρον μας. Ίσως έφταιγε η ασταμάτητη βροχή, που μας κούρασε...

Η τρίτη μέρα ήταν ηλιόλουστη και τη χαρήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, όπου ξεναγηθήκαμε εκεί που κάποτε ήταν η νεκρόπολη της αρχαίας Αθήνας. Ποιος να το έλεγε πως οι νεκροί ξέρουν τόσα πολλά για τη ζωή; Αξέχαστες θα μας μείνουν δυο επιτύμβιες στήλες, το νεκρό μωρό στην αγκαλιά της γιαγιάς του, που το φρόντιζε και σ'αυτήν και στην άλλη ζωή, και τα δυο ηλικιωμένα αντρόγυνα που περίμεναν το βαρκάκι του χάρου, λες και περίμεναν το πλοίο της γραμμής, για να πάνε ένα ταξιδάκι αναψυχής.

Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε θέατρο. Είδαμε την παράσταση: "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου", που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο της Άλκης Ζέη. Κατά γενική ομολογία, η καλύτερη στιγμή της εκδρομής. Μια παράσταση που αν και θεωρείται παιδική, μας άγγιξε όλους μικρούς και μεγάλους. Η  ιστορία της Κατοχής και της Αντίστασης, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, όσο ποτέ επίκαιρη, όσο ποτέ σημερινή.
Την τελευταία μέρα η επαφή μας με τη νεότερη ιστορία ήταν πολύ πιο...χειροπιαστή. Επισκεφθήκαμε το θωρηκτό Αβέρωφ στο Παλιό Φάληρο και ξεναγηθήκαμε από τους άνδρες του πληρώματος σε όλο το πλοίο που είναι ένα μεγάλο μουσείο. Βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄και Β΄παγκόσμιος,  γεγονότα και ηρωισμοί, επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες,  γενναίες ψυχές, που κλείστηκαν για πάντα μέσα στο γέρικο σκαρί, μαζί με τις παλιές φωτογραφίες και τα γράμματα, τους σάκους και τα μαγειρικά σκεύη των ναυτών.

Το εικονιζόμενο χελωνάκι ήταν η μασκότ της εκδρομής, αφού το είδαμε ως γιγάντιο απολίθωμα στο μουσείο, το φάγανε οι Ιταλοί στην Κατοχή, στο θεατρικό έργο, και το βρήκε ο Ζαννής στον Κεραμεικό.

 Στο πλοίο του  γυρισμού,  αφού συμφωνήσαμε ότι αυτή η εκδρομή ήταν η καλύτερη και υποσχεθήκαμε και του χρόνου -ακόμα και σε αυτούς/ές που του χρόνου ίσως δεν θα καταδέχονται να έρθουν μαζί μας σε μια τέτοια εκδρομή, με γονείς,μικρά αδερφάκια και γιαγιάδες, γιατί θα είναι στο λύκειο- επιδοθήκαμε σε ασκήσεις επανάληψης για τις εξετάσεις.Κι αφού οι περισσότεροι μαθητές ανταποκρίθηκαν με σχετική προθυμία, είπα κι εγώ να τους απαλλάξω από αυτό το ρεπορτάζ για φέτος.
Αναστασία Σκόρδου

 

ΥΓ: Τις πιο θερμές μας ευχαριστίες στους γονείς των μαθητών μας που στήριξαν με τη συμμετοχή τους και την παρέα τους την εκδρομή μας.
Συνοδοί καθηγητές: Κνισοβίτη Ζωή, Κοντού Μαίρη, Κουρτέση Μαριάννα, Κοντού-Χαζάπη Χρυσούλα, Σκόρδου Αναστασία και ο Διευθυντής μας Τάσος Καλαϊτζίδης.
(Οι φωτογραφίες θα εμπλουτίζονται σ'αυτή την ανάρτηση, ανάλογα με τις δημοσιεύσεις στο fb των μαθητών μας)

Λογοτεχνικά Ημερολόγια των μαθητών της Α΄Λυκείου

Στο διαγώνισμα που έγραψαν οι μαθητές της Α΄Λυκείου, όταν ολοκληρώθηκε η ενότητα Τα φύλα στη λογοτεχνία, τους ζητήθηκε να γράψουν σελίδες από το ημερολόγιο ενός λογοτεχνικού ήρωα.
Τα αποσπάσματα που τους δόθηκαν ήταν οι σελίδες 12-14 από τη Λωξάνδρα της Μ. Ιορδανίδου και οι σελίδες 9-11 από το Τρίτο Στεφάνι του Κ. Ταχτσή.

Σ' αυτά τα αποσπάσματα κεντρικά πρόσωπα είναι ο Θεόδωρος, ο θετός γιος της Λωξάνδρας, και η Μαρία, η κόρη της Νίνας από το Τρίτο στεφάνι.

Ας δούμε μερικές σελίδες από αυτά τα ημερολόγια:  

Το ημερολόγιο της Μαρίας:

"Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα! Το μόνο που τη νοιάζει είναι πώς θα ντυθώ για να αρέσω στο γαμπρό. Με έχει πρήξει:"Θα μείνεις στο ράφι και θα σ' έχω εδώ μέσα μια ζωή. Εγώ στην ηλικία σου κουνούσα τη φούστα μου και μαζεύονταν από πίσω μου σαν λυσσασμένα σκυλιά οι άντρες". Γι'αυτό έφτασε εδώ που έφτασε, χώρισε με τον πατέρα μου, ξαναπαντρεύτηκε με το Θόδωρο...ωραίο παράδειγμα. Εγώ όταν παντρευτώ θέλω ο άντρας μου να με πάρει γι' αυτό που είμαι. Δεν θα κουνιέμαι εγώ σαν ξεπαρδαλωμένη, για να με δει ένας άντρας και να με ερωτευθεί."
 Μαργαρίτα Μπενά

 "Δεν την αντέχω άλλο. Βαρέθηκα συνεχώς να με μειώνει και να μου φέρεται σαν σκουπίδι. Και είναι η ίδια μου η μάνα. Συνέχεια τονίζει πόσο άσχημη είμαι, πόσο γελοία φέρομαι και λέει και ξαναλέει γι' αυτή την καταραμένη την έκτρωση που δεν την άφησαν να κάνει. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα να την είχε κάνει, να μην υπήρχα, παρά να μου φέρεται έτσι. Λες κι εγώ δεν ξέρω πως δεν είμαι όμορφη και πως κανείς δε με προσέχει. Μα όλες οι μάνες ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, τα βοηθούν και προσπαθούν να τα κάνουν να νιώσουν καλύτερα...Είναι τεράστιο ψέμα αυτό που λένε, πως όλες οι μάνες βλέπουν τα παιδιά τους όμορφα. Η δικιά μου εξαρχής με έβλεπε άσχημη και ποτέ δεν προσπάθησε να το κρύψει. Πάντα μου το χτυπούσε, κάθε φορά όλο και περισσότερο. Και λέει πως θα μείνω στο ράφι και πως κανένας δεν θα με παντρευτεί. Ε, λοιπόν σκασίλα μου! Εμένα με ρώτησε ποτέ αν θέλω να παντρευτώ; Με ρώτησε αν θέλω να ντύνομαι όπως αυτή; Την είδα και τη δική της προκοπή. Είδα τα αποτελέσματα της φινέτσας της. Παντρεύτηκε κάποιον μόνο και μόνο για να πάει κόντρα στους γονείς της, έμεινε έγκυος και γέννησε ένα παιδί που δεν το ήθελε, χώρισε και μετά ξαναπαντρεύτηκε και ούτε που νοιάστηκε ποτέ για το πώς νιώθω εγώ..."
 Μαρία Σκόρδου

 "Θέλω πολύ να παντρευτώ, αλλά δεν έχει βρεθεί ακόμα ο κατάλληλος. Ελπίζω να βρεθεί και σύντομα μάλιστα. Η μαμά μου μου λέει ότι πρέπει να είμαι λίγο πιο πεταχτή, να έχω αέρα και θάρρος, όμως εγώ δεν μπορώ, αφού είναι έτσι ο χαρακτήρας μου, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι καλύτερη.Το ξέρω πως η μαμά μου θέλει να παντρευτώ, το έχω καταλάβει, μα δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω από αυτά που έχω κάνει. Επίσης το γνωρίζω ότι με αγαπάει και με πονάει, αλλιώς δεν θα νοιαζόταν καθόλου για μένα."
Κώστας Μουστάκας

"Έλεος...έλεος! Μόνο αυτό έχω να πω για τη μάνα μου. Νομίζει πως τα ξέρει όλα και συνέχεια με μειώνει. Το βλέπω εγώ, έχει σχέδια να με ξεφορτωθεί και να παντρευτώ κάποιον που δεν θέλω και ούτε πρόκειται να τον αγαπήσω. Συνέχεια μου λέει: "Μα τα φορέματά σου πρέπει να έχουν πιο ανοιχτό ντεκολτέ! Πώς θα βρεις άντρα;" Εγώ δεν θέλω να βρω άντρα με αυτά τα κόλπα, έτσι δεν αγαπάς. Θέλω αληθινή αγάπη κι όχι κάτι ψεύτικο. Επίσης νομίζει ότι όλα αυτά περί αγάπης που λέω είναι χαζά, αλλά αυτά είναι συναισθήματα. Είναι πολύ άσχημο να δέχεσαι τέτοια επίθεση από τη μάνα σου. Δεν είναι κακιά, απλώς θέλει να έχει άποψη για όλα. Τι να πει κι ο καημένος ο Θόδωρος που ακούει κάθε μέρα τη γκρίνια της;"
Λία Στρατή

" Μέδουσα. Ποια μάνα θα έλεγε έτσι την κόρη της, το σπλάχνο της, που όσο και να μην το θέλει, δεν παύει να είναι το παιδί της; Μα αφού δεν με ήθελε γιατί με έφερε σ' αυτό τον κόσμο; Ίσως για να ξεσπάει πάνω μου τα νεύρα της και να με υποτιμάει. Τις προάλλες ήμουν με τη φίλη μου την Ιωάννα και μπήκαμε στο μπακάλικο του κυρ Γιώργη. Ήταν εκεί ο γιος του ο Θανάσης...Αχ! είναι πολύ ωραίος, αλλά τον είδα πώς κοιτούσε την Ιωάννα. Σιγά μην κοίταζε εμένα. Καλά λέει η μάνα μου ότι ούτε αρσενική γάτα δεν θα με κοιτάξει. Ακόμα και ο άνεμος δεν με ακουμπάει. Αλλάζει δρόμο."
Κατερίνα Μανέτα

"Σήμερα είναι μια συνηθισμένη σκοτεινή μέρα σαν όλες τις άλλες των τελευταίων χρόνων. Είναι πρωί ακόμη, δεν έχει ξυπνήσει η άλλη. Δεν την αντέχω άλλο, μάνα μου είναι αυτή που με μειώνει αντί να με στηρίζει; Προσπαθώ να αλλάξω, να έχω εγώ το πάνω χέρι στη ζωή μου, μα, αν δεν με ενθαρρύνει ο μόνος άνθρωπος που έχω, τότε τα πράγματα χειροτερεύουν και ποτέ δεν θα πραγματοποιήσω τα όνειρα που έχω για τη ζωή. Δεν αρκεί μόνο η παντρειά, η ομορφιά και η χάρη, που εκείνη πιστεύει πως έχει, ενώ εγώ όχι. Άλλωστε, αν όντως ήταν σε όλα σωστή, δεν θα την εγκατέλειπε ο πατέρας μου.
Αν έβλεπε πιο βαθιά μέσα μου, θα διέκρινε τόσα πολλά πράγματα, που ούτε της έχει περάσει από το μυαλό ότι διαθέτω. Πιστεύω στον εαυτό μου, στις δυνάμεις μου και ξέρω πως μια μέρα θα αντιστραφούν οι ρόλοι. Στο κάτω κάτω, δεν φταίω που έμεινε έγκυος και δεν είχε πλέον χρόνο να γυρνάει με τον έναν και με τον άλλον και να το παίζει ωραία.
Ακούω το νερό να τρέχει, πρέπει να σηκώθηκε. Τα λέμε!" 
Δέσποινα Γαύρα

"Η μητέρα μου πιστεύει πως ποτέ δεν θα κάνω οικογένεια, έτσι όπως είμαι, και μου λέει να ντυθώ πιο φανταχτερά, μόνο και μόνο για να ξεγελάσω κάποιον. Με χαρακτηρίζει φάντασμα, άσχημη ακόμα και τις ιδέες μου τις θεωρεί γελοίες. Πιστεύει πως είμαι μέδουσα και ήταν γραφτό να με γεννήσει. Με ενοχλεί πολύ έτσι όπως μιλάει για μένα, επειδή είμαι διαφορετική και δεν μοιάζω με κείνη. Θεωρώ λάθος τον τρόπο που σκέπτεται για μένα και ήθελα να τα πω αυτά σε κάποιον και να τα βγάλω από μέσα μου. Γράφοντάς τα σε σένα ένιωσα πολύ καλύτερα."
Βεατρίκη Παρλιάρου

" Η μητέρα μου ποτέ δεν με κατάλαβε. Από τότε που μας άφησε ο πατέρας μου ούτε καν ασχολήθηκε μαζί μου, το μόνο που έκανε ήταν να με βρίζει, όπως έβριζε εκείνον, επειδή δεν της έμοιασα. Το μόνο που θέλει είναι να με ξεφορτωθεί, γι' αυτό με διαβάλλει συνέχεια και δεν ήξερε πως αν ήθελε να της μοιάσω, έπρεπε να ασχοληθεί αυτή μαζί μου και όχι να με παραμελεί."
Αντώνης Παπαδόπουλος

Το ημερολόγιο του Θεόδωρου:
"Άλλη μια μέρα φτάνει στο τέλος της, όπως οι άλλες, μόνο που αυτή έχει κάτι το ξεχωριστό: Σήμερα, μάλωσα με τη μητριά μου, την κυρά Λωξάντρα και πιαστήκαμε στα χέρια. Αυτό έγινε γιατί ήμουν λίγο άρρωστος και δεν ήθελα να πάρω το φάρμακό μου και η μητριά μου με ανάγκασε να το πάρω με το ζόρι και ύστερα με κλείδωσε στο δωμάτιό μου. Μετά την άκουσα να κατεβαίνει τις σκάλες ξεφωνίζοντας και να λέει πως θα δει τι θα κάνει με μένα.
Αυτά λοιπόν για σήμερα, εύχομαι η αυριανή μέρα να είναι καλύτερη χωρίς τσακωμούς."
Μιχάλης Γλυνός

"Επιτέλους σπίτι! Δε λέω καλό το Γαλατά Σεράι, έκανα και παρέες, αλλά μου έλειψαν τα αδέλφια μου, ο πατέρας μου και η νενέκα μου...τελοσπάντων...η Λωξάντρα. Χωρίς αυτήν τώρα θα ήμουν σε κανένα χωράφι και θα όργωνα. Τόσα χρόνια έκανε υπομονή, με ανεχόταν και 'γω δεν εκτιμούσα τίποτα. Μου 'δειχνε αγάπη και 'γω την πίκραινα. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη συμπεριφορά μου. Μάλλον μου την έδινε που ήθελε να μπει στη θέση της μάνας μας. Ακόμα θυμάμαι τότε που είχαμε πιαστεί στα χέρια και γελάω μόνος μου! Ντιπ μυαλό δεν είχα! Λέω να της ζητήσω συγνώμη, έστω και αργοπορημένα. Να της πω ότι κι εγώ την αγαπάω και ας μην το ξέρει. Είμαι σίγουρος πως θα κλαίει από τη χαρά της. Και θα υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι ποτέ δεν θα την ξαναπληγώσω και πάντα θα την προστατεύω."
Κατερίνα Σταθάκη

" 15 Ιουλίου
Σήμερα παντρεύτηκε ο πατέρας μου με τη Λωξάντρα και δεν μου φάνηκε και σόι αυτή. Πάντως έχω την εντύπωση πως δεν θα περάσω καθόλου καλά με δαύτη.
30 Ιουλίου
Σήμερα η Αγαθώ είπε την πρώτη της λέξη: "μαμά", αλλά αυτή απευθυνόταν στη Λωξάντρα. Επίσης, κι ο Γιώργος την είπε μαμά, ακόμα και ο Επαμεινώντας τη συμπαθεί και τη λέει "νενέκα". Εγώ όμως δεν τη συμπαθώ και δεν ξέρω τι θα γίνει καμιά μέρα μέσα εδώ.
7 Αυγούστου
Το πρωί ξύπνησα με μια διάθεση χάλια και είχα και την κυρά-Λωξάντρα (έτσι τη λέω, όταν δεν είναι μπροστά ο πατέρας μου) πάνω από το κεφάλι μου, επειδή με κυνηγούσε να πιω το φάρμακό μου. Αλλά τη νευρίασα τόσο πολύ που μου άρπαξε τη μύτη, για να ανοίξω το στόμα και να μου το δώσει με το ζόρι.
15 Αυγούστου
Δεν έχω όρεξη να γράψω σήμερα, επειδή πιαστήκαμε στα χέρια με τη Λωξάντρα.
Της έδωσα δυο κλοτσιές κι εκείνη με έριξε στο πάτωμα, λέγοντας βρισιές. Μόλις τέλειωσε η μάχη, περίμενα το βράδυ που θα γυρνούσε ο πατέρας να με κάνει τουλούμι στο ξύλο, αλλά δεν έγινε τίποτα. Η Λωξάντρα δεν το είπε στον πατέρα μου.
20 Αυγούστου
Σήμερα η Λωξάντρα ήταν άλλος άνθρωπος, άρχισε να μου ράβει ένα κοστούμι για τη γιορτή μου και ήταν πολύ φιλική μαζί μου.
2 Σεπτεμβρίου
Η κυρά-Λωξάντρα δεν είναι στα καλά της! Πήγε και πούλησε ένα οικόπεδο που είχε, για να σπουδάσω στο Γαλατά Σεράι. Αυτό που έκανε δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μάλλον αρχίζει να μου φαίνεται πιο συμπαθητική.
24 Δεκεμβρίου
Σήμερα επέστρεψα στο σπίτι. Μου είχαν λείψει όλοι πολύ, ακόμα και η κυρά Λωξάντρα, τόσο που την είπα νενέκα μου μπροστά σε όλη τη γειτονιά, που την είχε αναστατώσει με τις φωνές που έβαλε, όταν με είδε."
Ελένη Λουκρέζη